56147

PATRYSTYKA

Nauka o myśli teologicznej Ojców Kościoła do VI w. Ojcowie Kościoła to pisarze chrześcijańscy, prawowierni, cechowała ich świętość życia i to, że żyli w starożytności, ich pisma cieszyły się aprobatą Kościoła.

Wschód:    - Grzegorz z Nazjanzu, Bazyli Wielki, Jan Chryzostom, Atanazy

Zachód:    - Ambroży, Hieronim, Augustyn, Grzegorz Wielki

1. APOLOGECI

Apologeci to autorzy apologii, poganie, którzy odnaleźli prawdę w chrześcijaństwie, ale wcześniej szukali jej gdzie indziej, bronili chrześcijaństwa.

Apologia: oświadczanie, przedstawiane sędziemu w imieniu oskarżonego, nie byty wykładem wiary, bo odrzucały określone zarzuty, pisane głównie po grecku.

Tendencja apologetyczna to odrzucanie zarzutów oraz obrona wartości chrześcijaństwa. Greccy: Arystydes, Kwadratus ("List do Diogeneta"), Justyn ("Do cesarza Hadriana", "Do cesarza Marka Aureliusza", "Dialog z żydem Tryfonem", "Zmartwychwstanie”), lacjan ("Mowa do Greków") Atcnagoras ("O zmartwychwstaniu umarłych"), Teofil z Antiochii ("Dialog do Autolika"), Ireneusz ("Przeciwko herezjom", "Dowód prawdziwości nauki apostolskiej", "Przeciw Marcjonowi"), Hipolit ("Odparcie wszystkich herezji") Łacińscy: Tcrtulian ("Apologelium"), Minuncjusz l eliks, Arnobiusz, I.aktancjusz Justyn - by ułatwić przyswojenie prawdy o Chrystusie, buduje paralelę Sokrates-Chrystus, stale obecną w jego Apologiach. Ukazuje podobieństwa, wyjaśnia wątpliwości, piętnuje fałsz - cały czas uciekając się do terminologii, a nawet form literackich, charakterystycznych dla ówczesnych dyskusji filozoficznych (dialog). Odwołuje się do filozoficznych pojęć monoteistycznych, które przez filozoficzne dyskusje w kradły się do tradycyjnej religii i stały się w łasnością przeciętnego nawet człow ieka. Stara się ukazać Boga swej religii, zadając kłam posądzeniom o kanibalizm, pogłoskom o krw iożcrczości chrześcijańskiego kultu, ubierając Dobrą Nowinę w szatę greckiej kultury umysłowej. Rozwija teologię jako system odwołujący się do tego samego transcendentnego Boga, co filozofia platońska, definiując lx»gos jako ludzki rozum, boski umysł, a zwłaszcza jako zbawiającego Chrystusa - konieczne dopełnienie tradycji helleńskiej i żydowskiej.