62982

związku. Konsekwencją tego jest wysoka rozpuszczalność azotanów(V). Jony fosforanowe z kolei są większe od azotanowych(V) ale obdarzone również znacznie większym ładunkiem stąd rozpuszczalność fosforanów jest znacząco mniejsza. Jednak nierozpuszczalne fosforany np. fosforan(V) wapnia - Ca₃(P0₄)₂ można przeprowadzić w rozpuszczalne wodorosole. Jony HP0₄^!‘ czy H₂P0⁴' mają rozmiary niewiele większe od P0₄^!' ale mniejszy ładunek, tym samym oddziaływania kation-anion są znacznie słabsze, czyli wodoro- i diwodorofosforany są znacznie lepiej rozpuszczalne od fosforanów(V). Podobnie wodrowęglany o jonach HC0₃ są znacznie lepiej rozpuszczalne od węglanów - C0₃²’.

rodzaj rozpuszczalnika

Powszechnie znaną zasadą jest • podobne rozpuszcza się w podobnym. Jest to konsekwencją faktu, iż rozpuszczanie polega na zastąpieniu przyciągających oddziaływań między cząstkami substancji rozpuszczonej przyciąganiem pomiędzy cząstkami substancji rozpuszczonej i cząsteczkami rozpuszczalnika. Jeśli oddziaływania te są podobnej natury wówczas do utworzenia roztworu potrzeba małej energii. Związek chemiczny, który posiada atom wodoru, albo dużo grup hydroksylowych będzie się chętniej rozpuszczał w rozpuszczalnikach protonowych niż aprotonowych (gliceryna czy glukoza łatwiej rozpuszczają się w wodzie jak np. w benzenie). Z kolei niepolarny CS₂ jest znacznie lepszym rozpuszczalnikiem siarki jak polarna woda. Niepolarne cząsteczki S, z łatwością wnikają pomiędzy niepolarne cząsteczki CS₂, a nie mogą wniknąć pomiędzy cząsteczki wody spajane wiązaniami wodorowymi.

temperatura

Złożoność zależności rozpuszczalności od temperatury wybranych soli przedstawiono na Rysunku 2. Rozpuszczalność NaNOj oraz KN0₃ rośnie ze wzrostem temperatury, podczas gdy siarczanu(VI) ceru maleje, a chlorku sodu ulega zmianie jedynie w niewielkim stopniu.