W tym momencie wokół zbieracza utworzony zostaje filtr naturalny, pełniący bardzo istotną rolę w eksploatacji ujęcia. W filtrze naturalnym usunięte są drobne frakcje gruntu, pozostają frakcje szkieletowe co sprawia, źc zwiększa się istotnie powierzchnia dopływu wody do zbieracza.
Prędkość dopuszczalna: vAl>= k / I5
Jeśli v dopływu wody do filtra jest większa niż ze wzoru to wypłukane zostają szkieletowe frakcje gruntu i filtr naturalny zawala się.
• następnie wciska się następne odcinki łącząc
Warunki stosowania metody Ranneya
W żwirach i pospółkach niejednorodnych (utwory gruboziarniste) żąda się aby zawartość frakcji piaszczystej nic była większa niż 25%. Przy większej zawartości piasku - płaszczenie.
Zbieracze perforowane mogą być stosowane w utworach gruboziarnistych.
Duże wydajności uzyskuje się przez największy wymiar filtrów naturalnych stąd znaczne są wypadki, że wydajność pojedynczego ujęcia wynosi 1000m'/d, stosowane gdy są duże zasoby wody.
Ujęcia Ranneya są przydatne, kiedy wwstwa wodonośna zasilana jest wodami infiltr acyjnymi.
Projektuje się ujęcie, wytycza się trasy, następnie co lm wzdhiż projektowanych tras wierci się otwory i pobiera próbki gruntu. W oparciu o próbki projektuje się wymiary otworów w poziomych rurach
Do wad ujęcia systemu Ranneya należy zaliczyć: konieczność stosowania bardzo kosztownych, gmbościcnnych rur filtrowych ze stali nierdzewnej, trudność dostosowania się z wymiarem perforacji rur filtrowych do uziamienia warstwy wodonośnej, mogącego zmieniać się wzdhiż filtru, trudność zastosowania rur filtrowych tego typu do ujmowania wody z gruntów wodonośnych równo- i drobnoziarnistych.
Zbieracze są wciskane do warstwy wodonośnej wr odcinkach 2-2,5m. często nic daje się wcisnąć odcinka wzdhiż zaplanowanej trasy i zbieracze przebiegają wzdhiż innej trasy. Zbieracze muszą być wykonane z materiału nie podlegającego korozji.
Wady sprawiły, źc zaczęto stosować modyfikacje, po to aby np. można było stosować to ujęcie również w utworach średnioziamistych.