67113

sytuacji, w której się znalazła; zakłada się tu, że w tej sytuacji większość ludzi reagowałaby w ten sam sposób

Kolejnym osiągnięciem Heidera (1958) było zanalizowanie tendencji do dokonywania

wewnętrznych atrybucji kosztem atrybucji zewnętrznych. Mimo że każdy z tych typów atrybucji

jest zwykle możliwy, Heider zauważył, że mamy skłonność do szukania przyczyn czyjegoś

zachowania w tej właśnie osobie. Jesteśmy spostrzeżeniowo skoncentrowani na ludziach — są

takimi, jakimi ich spostrzegamy — sytuacja zaś, która jest często trudna do zaobserwowania

i trudna do określenia, może zostać niedoceniona. Spostrzeżenie Heidera, że atrybucje

wewnętrzne są szczególnie atrakcyjne dla spostrzegającego, jest punktem wyjścia jednej

z podstawowych teorii odnoszących się do zjawiska atrybucji, mianowicie teorii wnioskowania

z czynników towarzyszących (Jones, Davis, 1965).