82425

Część 2 6. KOMPUTEROWA WERSJA METODY PRZEMIESZCZEŃ 21

Część 2 6. KOMPUTEROWA WERSJA METODY PRZEMIESZCZEŃ 21

Q,		Q,
Q:		Q,
Qs	i<n=	q6
Q,
Qs		Qs
Qe		Q,

Aby uzyskać wektory przemieszczeń \q^f'\ w lokalnym układzie współrzędnych musimy skorzystać z prawa transformacji (6.15) wektora [</"] z globabiego do lokalnego układu współrzędnych. Tak przygotowany wektor przermeszczeri podstawiamy do równania (6.3) i na podstawie związków (6.2) wyznaczamy, a potem rysujemy siły wewnętrzne.

6.9. Sprawdzenie wyników

Kontrola wyników w^r komputerowej wersji metody przemieszczeń wygląda bardzo podobnie jak w klasycznej metodzie przermeszczeri. Nie ma jednak potrzeby spraw'dzania symetrii macierzy sztywności pojedynczych prętów' (elementowe macierze sztywności są z założema symetryczne). Warto natomiast zwrócić uwagę czy macierz sztywności całego układu również jest symetryczna.

6.9.1. Sprawdzenie kinematyczne

Sprawdzenie kinematyczne pozwala ocenić poprawność wykresu momentów zginających. Kontrolę kinematyczną przeprowadza się podobnie jak w metodzie sil tzn. opierając się na równaniu pracy wirtualnej

z wlWZ [S    ^far*

gdzie:

A1p, Np, Tp - rzeczywiste siły wewnętrzne,

- niewiadome przemieszczenie.

P, - wirtualna siła jednostkowa,

P_k    - reakcja wywołana siłą jednostkową, wirtualną w podporze doznającej przemieszczenia,

A_k - znane przemieszczenie podpory' (nar zucone osiadanie podpór ),

R_n - reakcja wirtualna w w-tej podporze podatnej.

R* - reakcja rzeczywista w /i-tej podporze podatnej, b_m - wartość błędu montażu (liniowa lub kątowa) po kierunkum,

B„ - siła w pręcie po kierunku wielkości obarczonej błędem.

AlmaMater

Dobra D.. Dztakicwlcz L.. Jatnbroźrk S.. Ko«n<na M.. Mikołajczak Z.. Przvbyl*ka P.. Syrak A , Wdowdea A.