Część 2 6. KOMPUTEROWA WERSJA METODY PRZEMIESZCZEŃ 19
Obecność podpory sprężystej w węźle ramy uwzględniamy nieco inaczej niż obecność sztywnych podpór. Ma ona bowiem wpływ na macieiz sztywności, a nie jak było do tej pory. na wektor niewiadomych przemieszczeń. Modyfikacji dokonujemy przez dodanie parametru sztywności k podpory sprężystej do odpowiadającego numerowi jej kierunku wyrazu z przekątnej macierzy sztywności układu
Rys. 6. JO. Podpora sprężysta u uężle ramy
W przypadku podpory sprężystej z rys. 6.10, sztywność k dodamy do wyrazu Kn w macierzy sztywności układu, ponieważ kierunek reakcji Rt w sprężynie pokrywa się z kierunkiem pierwszego przemieszczenia.
Zastanówmy się zatem, które przemieszczenia będą zerowe w przykładzie z rys. 6.1. Rama ma utwierdzenia w dwóch węzłacli, możemy zatem napisać, że przemieszczenia w tycli węzłach są równe zero:
(1, =<J2=<Jj=<J=<Ji=<J9=0
Wynika z tego. że niezerowe są tylko trzy pozostałe przemieszczenia:
<1**0 <Is *0 <1**0
Wyzerujmy teraz w wektorze obciążeń wiersze, a w macierzy sztywności wiersze i kolumny, odpowiadające zerowym przemieszczeniom. Na przykład przemieszczenie po kierunku pierwszym jest zerowe, możemy więc "wyzerować" pierwszy wiersz w wektorze obciążeń, oraz pierwszy wiersz i pierwszą koliuruię w macierzy sztywności układu Jeżeli nie zmieniamy wymiaru macierzy ("zerowe" wiersze pozostają) to na głównej przekątnej należy wpisać jedynki. W ten sposób mnożenie pierwszego wiersza macierzy sztywności przez wektor przermeszczeń daje wmunek qt = 0. Jeśli tego nie uczynimy macierz sztywności będzie osobliwa (nie ma r ozwiązań).
I |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
<1 / |
0 | ||
0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
<1: |
0 | ||
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
<Ii |
0 | ||
0 |
0 |
0 |
Ku |
K„ |
0 |
0 |
0 |
<1, |
R* | |||
0 |
0 |
0 |
K» |
Ku |
Ka |
0 |
0 |
0 |
<Ii |
= |
R* | |
0 |
0 |
0 |
K„ |
Ka |
km |
0 |
0 |
0 |
<16 |
Re | ||
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
I |
0 |
0 |
<!• |
0 | ||
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
0 |
<ls |
0 | ||
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
<1* |
0 |
Jeżeli do rozwiązania układu równań użyjemy programu komputerowego, nie będzie miało znaczenia, jakiego jest on wymiaru. Do obliczeń ręcznych wfskazane byłoby wykreślenie "wyzerowanych" wierszy i kolumn Wtedy pozostaną tylko trzy równania:
AlmaMater
Dobra D.. Dztakicwlcz L.. Jatnbrożrk S.. Ko«n<na M.. Mikołajczak E„ Przybyl«ka P., Syrak A.. Wdowdca A.