86467

Wybrana przez państwo forma aktu może być kwestionowana np. przez komisję w tiybie art 226 TWE jako przykład wadliwej transpozycji.

W przypadku niedotrzymania terminu transpozycji dyrektywy(w niej zawartego), dyrektywa nabiera mocy skutku bezpośredniego(państwo nie może się powołać na zbyt krótki termin )

C Dęęyzje

Decyzje wiążą w całości adresatów, do których są skierowane. Decyzje są wydawane przez KE, Radę, oraz Radę i PE. W przeciwieństwie do dyrektyw i rozporządzeń, decyzje są skierowane do określonych podmiotów.

Decyzje skierowane do państw członkowskich obowiązują w całości wszystkie ich organy. Państwo członkowskie powinno podjąć wszelkie środki celem realizacji postanowień decyzji. W zasadzie państwa nie mogą się powoływać na trudności wewnętrzne , jako przesłanka niewykonywania decyzji. W razie niemożności realizacji decyzji państwo członkowskie powinno wraz z komisją ustalić sposób zaradzenia powstałym problemom.

Decyzje są bezpośrednio skuteczne.

3. Prawo pochodne UEII Filar

A. Katalog aktów prawnych tworzonych w ramach II filaru

art. 12TUE:

1.    zasady i ogólne wytyczne wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa

2.    decyzje o wspólnych strategiach

3.    wspólne działania

4.    wspólne stanowiska

5.    systematyczna współpraca między państwami członkowskimi w prowadzeniu polityki

& Charakter pralny U Filaru

% W litera prezentowany jest pogląd, że wobec braku podmiotowości UE, akty podejmowane w ramach II Filaru UE nie powinny być przypisywane UE lecz państwom członkowskim. Przy takim założeniu można przyjąć, że akty te maja cliarakter prawa międzynarodowego publicznego * Drugi pogląd mówi, że mimo braku podmiotowości UE ma własne kompetencje realizowane za pomocą kompetencji przewidzianych w jednolitych ramach instytucjonalnych.

C.    Zasady i ogólne wytyczne

Są one określane przez Radę Europejską i mogą regulować materię polityczną jak i problematykę bezpieczeństwa.

D.    Wspólne strategie

Wspólne strategie są wprowadzane w dziedzinach w których państwa mają wspólne ważne interesy, a ich założenia są wcielana w życie za pomocą innych instrumentów(wspólne działania, wspólne stanowiska). Wspólne strategie powinny określić swoje cele oraz środki, które pozostają w dyspozycji UE oraz jej państw członkowskich. Są one uchwalane na czas określony.