Wybrana przez państwo forma aktu może być kwestionowana np. przez komisję w tiybie art 226 TWE jako przykład wadliwej transpozycji.
W przypadku niedotrzymania terminu transpozycji dyrektywy(w niej zawartego), dyrektywa nabiera mocy skutku bezpośredniego(państwo nie może się powołać na zbyt krótki termin )
Decyzje wiążą w całości adresatów, do których są skierowane. Decyzje są wydawane przez KE, Radę, oraz Radę i PE. W przeciwieństwie do dyrektyw i rozporządzeń, decyzje są skierowane do określonych podmiotów.
Decyzje skierowane do państw członkowskich obowiązują w całości wszystkie ich organy. Państwo członkowskie powinno podjąć wszelkie środki celem realizacji postanowień decyzji. W zasadzie państwa nie mogą się powoływać na trudności wewnętrzne , jako przesłanka niewykonywania decyzji. W razie niemożności realizacji decyzji państwo członkowskie powinno wraz z komisją ustalić sposób zaradzenia powstałym problemom.
Decyzje są bezpośrednio skuteczne.
art. 12TUE:
1. zasady i ogólne wytyczne wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa
2. decyzje o wspólnych strategiach
3. wspólne działania
4. wspólne stanowiska
5. systematyczna współpraca między państwami członkowskimi w prowadzeniu polityki
% W litera prezentowany jest pogląd, że wobec braku podmiotowości UE, akty podejmowane w ramach II Filaru UE nie powinny być przypisywane UE lecz państwom członkowskim. Przy takim założeniu można przyjąć, że akty te maja cliarakter prawa międzynarodowego publicznego * Drugi pogląd mówi, że mimo braku podmiotowości UE ma własne kompetencje realizowane za pomocą kompetencji przewidzianych w jednolitych ramach instytucjonalnych.
C. Zasady i ogólne wytyczne
Są one określane przez Radę Europejską i mogą regulować materię polityczną jak i problematykę bezpieczeństwa.
Wspólne strategie są wprowadzane w dziedzinach w których państwa mają wspólne ważne interesy, a ich założenia są wcielana w życie za pomocą innych instrumentów(wspólne działania, wspólne stanowiska). Wspólne strategie powinny określić swoje cele oraz środki, które pozostają w dyspozycji UE oraz jej państw członkowskich. Są one uchwalane na czas określony.