80641

Polityki wspólne i polityki unijne: systematyka, przykłady

Wspólne polityki Unijne towarzyszyły od początku ustanowienia „wspólnego rynku" :wspólna polityka handlowa ( handel z państwami trzecimi nienależącymi do UE), polityka rolna ( była konieczna do ustanowienia swobodnego przepływu towarów), polityka transportowa (jest zasadnicza dla działania rynku wewnętrznego, zwłaszcza dla swobody przepływu osób i towarów)

Pozostałe polityki Unii dzielone są na:

•    Polityk sektorów infrastrukturalnych za jej wyodrębnieniem przemawia szczególna regulacja warunków prowadzenia działalności gospodarczej w stosownych sektorach oraz specyficzny infrastrukturalny charakter tej działalności. Przykłady: wspólna polityka transportowa, polityka w dziedzinie sieci transeuropejskich, polityka energetyczna

•    Pozostałe polityki wymienione w części trzeciej TFUE, określone mianem społeczne, to polityki: zatrudnienia, społeczna, w dziedzinie edukacji, kształcenia zawodowego, młodzieży i sportu; w dziedzinie kultury; w dziedzinie zdrowia publicznego; ochrony konsumentów; przemysłowa; w dziedzinie badań i rozwoju technologicznego oraz przestrzeni kosmicznej; w dziedzinie środowiska naturalnego; w dziedzinie turystyki; w dziedzinie ochrony ludności; w dziedzinie współpracy administracyjnej

Z punktu widzenia systematyzacji polityk istotne znaczenie ma podział na polityki sektorowe i polityki horyzontalne. Polityki sektorowe skupiają swoje cele i instrumenty na działalności w określonym sektorze - odnoszą się do infrastruktury koniecznej do prowadzenia działalności w danym sektorze. Taki charakter mają głównie polityki sektorów infrastrukturalnych.

Do polityk horyzontalnych należą natomiast polityki społeczne. Ich cechami charakterystycznymi są bowiem ponadsektorowy charakter i oddziaływanie na wszystkie działy gospodarki