95357

i W. Brytania. Zakładał, że w przyszłej federacji uczesmiczyłyby wszystkie państwa kontynentu. Nowy twór miał skutecznie przeciwstawić się naciskowi kapitału amerykańskiego w Europie (w przeciwieństwie do K. Coudenhove-Kalergiego nie eksponował on zagrożenia rosyjskiego). Początkiem miała być unia cebia między tymi 3 krajami (Francja. Niemcy i W. Brytania), do której miały później przystąpić inne kraje europejskie. Koncepcja ta nie znalazła zrozumienia i poparcia, nie tylko ze względu na swą śmiałość, ale i wybuch wkrótce wielkiego kryzysu ekonomicznego w świecie.

Ostre pogorszenie sytuacji ekonomicznej w świecie spowodowało wzrost bezrobocia i nędzy, co dało pożywkę nastrojom nacjonalistycznym w gospodarce i polityce. Na tej fali w Niemczech - w 1930 r. w wyborach parłamentarnydi zwyciężyła partia liitlerowska. Również Stalin potępił inicjatywę A. Brianda na XVI kongresie partii bolszewickiej. W. Brytania odrzuciła projekt jako przedwczesny.

Dyslme na lemat imearaai Eurwy w gfrreif U winy świoimi

Dyskusje nad integracją Europy były kontynuowane w czasie II wojny światowej. Już jesienią 1939 r. przystąpiono w W. Brytanii doprać nad koncepcją unii anglo-francuskiej. W 1941 r.. utworzono w W. Brytanii międzynarodowy Komitet Unii Federabiej. złożony z

przedstawicieli 16 paiistw, w tym Polski. Gorącym zwolennikiem zjednoczenia całej Europy był W. Sikorski. Powstała też koncepcja unii federalnej Polski i Czechosłowacji.

Wkład Polaków w idee rozszerzenia współpracy międzynarodowej był znaczny. Szczegóbiie widoczna była w tym zakresie aktywność J. Retingera. W czerwcu 1946 r.. m.ui. z jego micjatywy. została utworzona Niezależna Liga Współpracy Ekonomicznej. Powstały też unie ruchy intelektualistów i organizacje.