99268

wiodąc tam szczęśliwe, beztroskie i dostatnie życie, o jakim człowiek marzy w swoich snach. Nie są oni wieczni, ale w porównaniu z naszym okresem życia byt ich jest wiecznotrwały.

•    he don izm i radość życia

-    szczęście polega na doznawaniu przyjemności a nieszczęście na doznawaniu cierpieli

•    do szczęścia wystarczy brak cierpienia, postrzegany jako przyjemność bo człowiekowi jest dobrze z natury, naturalny stan człowieka gdy nic dobrego i nic złego go nie spotyka jest stanem przyjemnym a samo życie jest radością

-    hedonizm połączony z kultem życia; życie jest największym dobrem a do tego jedynym tak naprawdę danym nam na własność (epikurejczycy byli niejako sektą czcicieli życia), ponieważ jest przemijające i jednorazowe, trzeba go używać docześnie, na przyszłe bytowanie nie można liczyć (doktryna na wskroś doczesna)

-    głównym składnikiem szczęścia jest radość życia (pzryjemność negatywna bo wystarczy do niej brak cierpienia, nie dlatego ze odczuwana negatywnie bo wszystkie przyjemności są odczuwane pozytywnie) ale istnieją też przyjemności zewnętrzne (pozytywne bo wymagają dwóch warunków: trzeba mieć potrzeby i trzeba je zaspokoić), przyjemności negatywna jest wyższa od pozytywnej bo tylko przy braku potrzeb człowiek może być zupełnie wolny od cierpienia Najwięcej przyjemności ma te ho ma najmniej potrzeb

-    celem życia powinno być dążenie do przyjemności negatywnej, aby go osiągnąć nie potrzeba zabiegać o przyjemności trzeba tylko unikać cierpieli, nie zaspakajać potrzeb ale się ich wyzbywać: przyjemnśc pozytywna jest jedynie środkiem zaghisznia cierpieli gdy te wystąpią

•    nie ma różnic jakościowych między przyjemnościami ( nie ma mniej lub bardziej szlachetnych są tylko mniej lub bardziej przyjemne) ale Epikur zaleca zabieganie o radości duchowe, szerzył kuk przyjaźni i szlachetnego wysubtelnionego życia (najskromniejsze przyjemności jak grono przyjaciół i kwaity w ogrodzie dla niego największym)

-    istnieją dwa sposoby na szczęście czyli mota (należy ją pielęgnować gdyż jest środkiem do szczęścia nie jest jednak cena sama przez sie i bez sensu robić coś da niej samej) i rozum (trafnie wybiera przyjemności i kieruje myślami, które łatwo błądzą i zakłócają spokój) Nie ma życia przyjemnego, hóre nie byłoby rozumne, moralnie podniosłe i srawiedlwe, ani tez nie ma życia rozumnego, imanie podniosłego i rozumnego, hóre nie byłoby przyjemne