B. Poskrobko, T. Poskrobko, K. Skiba, Ochrona biosfery, PWN, Warszawa 2007
Dezynfekcje prowadzi się metodami fizycznymi, fizykochemicznymi i chemicznymi. Metody fizyczne i fizykochemiczne dezynfekcji wody polegają na niszczeniu bakterii i organizmów chorobotwórczych, za pomocą czynników powodujących zmiany mechaniczne struktury komórek. Do metod tych zalicza się, na przykład:
• ogrzewanie, gotowanie i pasteryzację wody;
• promieniowanie UV;
• ultradźwięki.
Metody chemiczne polegają na wprowadzeniu do wody substancji chemicznych, które niszczą bakterie. Środki chemiczne przenikają do wnętrza komórek bakterii i powodują w nich zaburzenia w procesach enzymatycznych. Do metod chemicznych zalicza się stosowanie silnych utleniaczy, takich jak: chlor i jego związki, ozon, jod, brom oraz dodawanie do wody jonów metali ciężkich, głównie soli miedzi lub srebra. [Magrel, 2000]
Metody oczyszczania ścieków dzieli się na trzy grupy: mechaniczne, fizykochemiczne i biologiczne.
Mechaniczne oczyszczanie ścieków
Służą do usuwania zanieczyszczeń stałych z zawiesiną opadającą włącznie. Do tego celu stosuje się: cedzenie, filtrowanie, rozdrabnianie, sedymentacje i flotacje. Mechaniczne oczyszczanie stanowi pierwszy stopień procesu zapewnienia redukcje zanieczyszczeń do 30% BZT5. Oczyszczanie mechaniczne prowadzi się na kratach, sitach, rozdrabniarkach, piaskownikach, osadnikach, odtłuszczaczach i flotatorach.
Kraty są pierwszym urządzeniem w oczyszczalni ścieków. Na kratach odbywa się proces usuwania ze ścieków substancji stałych, o dość dużych rozmiarach w wyniku procesu cedzenia. Czasami kraty instaluje się również na przepompowniach ścieków.
Sita stosuje się w mniejszych oczyszczalniach ścieków, do których dopływają ścieki rozcieńczone, pochodzące z kanalizacji ogólnospławnej. Najczęściej spotykane typy sit to sita pochyłe samooczyszczające się (statyczne) i obrotowe (bębnowe).
Rozdrabniarki to urządzenia, które rozdrabniają duże części zanieczyszczeń mechanicznych, umożliwiając wprowadzenie tych zanieczyszczeń do osadników lub bezpośrednio do komór fermentacyjnych; taka przeróbka wprowadza zwiększoną korzyść, jakąjest dodatkowa ilość gazu pofermentacyjnego.