BADANIE SYSTEMU KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO W POLSCE
Jakość edukacji w szkołach kształcących w zawodzie jest pochodną dwu podstawowych kwestii (zdiagnozowanych w badaniu ilościowym wśród dyrektorów szkół i CKP):
1. zaplecza, wyposażenia technodydaktycznego do realizacji praktycznej nauki zawodu;
2. wykwalifikowanej kadry pedagogicznej (w danej dziedzinie).
W dyskusjach panelowych w tym kontekście omawiano także egzamin potwierdzający kwalifikacje zawodowe. Dodatkowo wyłoniono problem z aktualną, niejednolitą klasyfikacją zawodów szkolnych (obniżającą postrzeganą „przyjazność" tego sektora edukacji).
Zgłaszana była także ogólna potrzeba zwiększenia liczby godzin kształcenia praktycznego, przy jednoczesnym zmniejszeniu liczby godzin kształcenia z przedmiotów ogólnych (zwłaszcza, że wiele z tych przedmiotów powiela wiedzę przekazywaną w gimnazjum, a uczniowie, np. techników, są bardzo przeciążeni programem nauczania). Radykalne propozycje wskazywały na potrzebę nauki (w zasadniczych szkołach zawodowych) przedmiotów zawodowych i całkowite wyeliminowanie przedmiotów ogólnych (przykładowa opinia to: „to mają być specjaliści, a nie naukowcy, oni historii już się nauczyli w gimnazjum”).
3.3.1. Opis doświadczeń w województwach (zbiorczo) a. Baza technodydaktyczna
Badanie panelowe nie wyłoniło istotnie odmiennych spostrzeżeń w odniesieniu do bazy technodydaktycznej w stosunku do opinii uzyskanych w badaniu ilościowym (wśród JST, dyrektorów szkół/CKP). I tu akcentuje się silną potrzebę jej dofinansowywania w ramach subwencji lub poprzez udział w programach unijnych (pojawiła się nawet propozycja przekazywania 1% z podatku od firm dla szkół, jako dodatkowe źródło ich finansowania).
Aktualnie baza technodydaktyczna jest postrzegana ogólnie jako słaba strona kształcenia zawodowego (decyduje o tym przestarzałe zaplecze i wyposażenie do praktycznej nauki
^ j^WLUDZK.
MINISTERSTWO
EDUKACJI
NARODOWEJ
UNIA EUROPEJSKA
FUNOUSZ SPOŁECZNY
16
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego