8476758400

Str. 624.

PRO CHRISTO-WIARA I CZYN

Ne 9.

Miejscem, ogniskującem pracę X. Kulwiecia, był kościółek Dzieciątka Jezus na ulicy Moniuszki. On go dopiero ożywił i uczynił najmilszem ustroniem dla dusz młodzieży. Przejęty czcią i miłością ku Bogu i Kościołowi, dbał, by wszelkie nabożeństwa odbywały się z największą okazałością, zwłaszcza podczas większych uroczystości kościelnych, narodowych i poświęconych dla młodzieży. Kościółek był wtedy zdobiony z największą starannością w kwiaty, rzęsiście oświetlony, najpiękniejsze aparaty kościelne widniały na ołtarzu i przyodziewały kapłana, a o ile mógł urządzał wtedy nabożeństwa z asystą kleru, lub zapraszał do celebry wyższych dostojników Kościoła* Młodzież zaś brała w tych przygotowaniach i w samem nabożeństwie żywy, czynny i radosny udział. Ubierała ołtarze, stroiła kościółek, gotowała żłobek i grób Chrystusa Pana, usługiwała do Mszy św., brała udział w procesjach, wykonywała śpiewy chóralne, akompanjowała na skrzypcach. Znane były wszystkim miesięczne adoracje Najświętszego Sakramentu, zaprowadzone dla ogółu młodzieży męskiej, na których zaproszeni kapłani lub sam X. Kulwieć miewali odpowiednie konferencje.

I młodzież to wszystko podnosiło, uszlachetniało, czyniło wierną, wytrwałą, odważną w przekonaniach, dawało jej radosną łatwość w manifestowaniu swoich uczuć wśród kolegów i obcych, a nacechowane to było prostotą i szczerością niemal dziecięcą u młodzieży całkiem dojrzałej.—Jakież to było rzewne i wzruszające, gdy w kościółku Dzieciątka Jezus J. E. X. biskup Szelążek umywał nogi dwunastu najstarszym sodalisom w roli apostołów, w wielki czwartek r. b. Można być pewnym, że wniknęli oni wtedy w całą głębię tej boskiej tajemnicy miłości i pokory Chrystusowej. A przecież nawet wysoce uświadomiona młodzież katolicka, praktykująca, czysta moralnie, publicznie stająca w obronie Kościoła, przed laty 10—15 czułab^ się w komży lub np. przy ceremonji umywania nóg niemal jak pod pręgierzem. Toż ja sam tak czułem, i dopiero w kilka lat po ukończeniu studjów zrozumiałem i odczułem to, co dano tej młodzieży zrozumieć.—I zazdrościłem jej !

Zaprawdę, X. Kulwieć nie był formalistą lub tylko piety stą, gdy tak zbliżał młodzież do Kościoła, do ołtarza, do ce-remonij kościelnych, ale działał jako głęboki psycholog - wychowawca.