8476758402

Xe 9

PRO CHRISTO-WIARA I CZYN

Str. 625

Na parę miesięcy przed śmiercią zapragnął tę pracę rozwinąć, by promieniami nauki Chrystusowej i pięknością kultu najdalsze i najzimniejsze serca młodzieży zapalić, pociągnąć. Dlatego starał się by Warszawa mogła posiąść Kościół wyłącznie dla młodzieży.

Gdyby nabożeństwa, nauki, spowiedzie, rekolekcje, święcenie uroczystości kościelnych, narodowych, szkolnych, korporacyjnych, a nawet osobistych, odbywały się w kościele własnym młodzieży, możnaby uczynić wszystko, aby młodzież skupić, aby ją podnosić, wychowywać i uświęcać. Posługi pa-rafjalne, chrzty, pogrzeby, spowiedzi innych wiernych temu przeszkadzają. X. Kulwieć marzył o takiem urządzeniu kościoła, gdzie jego rektor czy kapelan, miałby na względzie takie zorganizowanie kościoła, by odpowiadał wszelkim potrzebom duszy, serca, umysłu, i wygody młodzieży. Kościół po-winienby być piękny, posiadać doskonały chór i piękną muzykę, zorganizowaną z pośród młodzieży, świecić czystością, porządkiem, punktualnością, nabożeństwa odbywałyby się z najliczniejszym czynnym udziałem młodzieży; nauki, konferencje, rekolekcje dla wszystkich uczelni tamby się odbywały. Codziennie w oznaczonych godzinach, jaknajlepiej dobranych, spowiednik oczekiwałby na młodzież. Wszelkie uroczystości byłyby obchodzone z największą okazałością tylko w kościele młodzieży. Przy kościele winnaby być sala na zebrania towarzystw religijnych młodzieży, jak konferencje św. Wincentego a Paulo, Sodalicja Marjańska, Związek ministrantów, uczniów, chóry kościelne, czytelnia pism katolickich, bibljoteka¹).

Takiego charakteru nie mógł posiadać kościółek Dzieciątka Jezus, który jest prywatną własnością i był przeznaczony początkowo do użytku kolonji litewskiej. Młodzież mogła tylko w większej mierze korzystać z niego, gdy X. Kulwieć był jego

rektorem, obsługując kolonję litewską. Znając język litewski, choć Litwinem nie był, służył chętnie opieką religijną dla Litwinów, ale czuł, że to pochłania mu zbyt wiele czasu i jest przeszkodą w pracy nad młodzieżą. Dlatego pragnął uzyskać jakiś Kościół, lub nawet którą z cerkwi, lub gmachów, mogących być odpowiednio przerobionymi, by wreszcie ziścić to pragnienie serca i zaspokoić ich ważną potrzebę.

1

Myśl ta została potem częściowo zrealizowana przez wytworzenie parafji akademickich.