Jsfs 9
PRO CHR1STO-WIARA 1 CZYN
Str. 633
ii.
W biegu naszych rozważań o sporcie musimy się zastanowić nad wpływem sportów na ustrój ludzki. Ustalone jest w biologji prawo, stwierdzające, że narządy, których praca jest większa, powiększają się powoli w miarę zwiększonych wymagań. U osób, pracujących fizycznie rozwijają się przedewszy-stkeim te nręśnie, które przy wykonywaniu danej pracy są czynne, rozwój ich jest więc zależny od rodzaju tej pracy. Najczęściej rozwój mięśni nie jest równomierny i harmonijny, gdyż j:rzy zawodowej ciężkiej pracy nie wszystkie mięśnie są jednakowo obarczone, ćwiczenia sportowe, które są także pracą fizyczną, lecz pracą dobrowolnie podjętą i wykonaną, pracą, która winna być jednak wypoczynkiem, dać radość ruchu, sprężystości i rytmu, różnią się przedewszystkiem od zawodowej fizycznej pracy tern, że ich celem powinno być harmonijne wykształcenie fizyczne człowieka. Nietylko poszczególne grupy mięśni, obarczonych pracą, lecz wszystkie mięśnie powinny być w wyniku ćwiczeń sportowych poruszane i zyskać na prężności.
Praktyka potwierdza nasze wywody, ciekawe były spostrzeżenia uczynione przy badaniu atletów—otóż okazało się, że atleci, rekrutujący się z zawodów pracujących ciężko (kowale, rzeźnicy) mieli wprawdzie mięśnie bardzo silnie rozwinięte, ale rozwój ich nie był równomierny i ludzie ci nie osiągali najlepszych wyników—natomiast ci z pośród atletów, którzy ćwiczyli poprzednio głównie lekką atletykę, wykazywali wprawdzie mniej imponujący rozwój muskulatury, ale mięśnie ich były bardziej harmonijnie rozwinięte, budowa bardziej lekka i zwinna i oni to osiągali najlepsze wyniki.
Jeśli za punkt wyjścia przyjmiemy harmonijny rozwój ustroju ludzkiego, wówczas wśród sportów odróżnić będziemy mogli te, które się bardziej do tego punktu wyjściowego zbliżają od innych sportów, których działanie na ustrój jest bardziej jednostronne. Jeśli chodzi o równomierny rozwój ustroju idealnemi sportami są: tenis, wioślarstwo, pływanie, lekka atletyka.