3818437925

KONTRAKTY WERBALNE I LITERALNE

Ustne przyrzeczenie spełnienia świadczenia

Stipulator - przyjmujący przyrzeczeme Promissor - składający przyrzeczeme

Alteri stipulari nemo potest

(Nikt nie może przyjmować przyrzeczenia slymulacyjnego dla drugiego)

- wyjątkiem stanowiły osoby składające stypulację wobec swojego zwierzchnika:

- osoby ałieni iuris

- niewolnicy

- zobowiązanie osobiste, jednostronne, stricti iuris

Stypulacje złożone - dopuszczenie do zobowiązania dodatkowych osób

- współuczestnicy stypulaeji — wierzyciele lub dłużnicy solidami

- adstipułator - wierzyciel uboczny, działał z upoważnienia wierzyciela głównego

- mógł przyjąć świadczenie od dłużnika

- mógł dochodzić świadczenie w procesie

- mógł zwolnić dłużnika z zobowiązania

- jeśli działał wbrew woli wierzyciela głównego,

mógł być pociągnięty przez niego do odpowiedzialności za szkodę

- często działał post mortem wierzyciela głównego, w imieniu jego spadkobiercówl

- prawo klasyczne - wychodzi z użycia, zlewając się z mandatariuszem

- solutionis causa adiectus - osoba prowadząca rachunki wierzyciela, np. bankier

- mógł przyjąć świadczenie od dłużnika

- nie posiadał pozostałych uprawnień adstipulatora

- adprommisor - poręczyciel za dług, ciążący na dłużniku

- muszą być obecne obie strony

- muszą być wypowiedziane określone formułki słowne,

w których powtarzało się decydujące słowo

- osoby głuche lub nieme nie mogły uczestniczyć w stypulaeji

- stipulator zadawał pytanie

- promittor udzielał odpowiedzi

np. Dabis? Dabo! (Czy dasz? Darni), Facies? Facio! (Czy uczynisz? Uczynię!)

- nie była konieczna obecność świadków ani pisemne potwierdzenie

StypuLacja poświadczona na piśmie - od końca republiki

- prawo klasyczne - dodatkowe poświadczenie,

było uzupełnieniem stypulaeji sławnej dla celów dowodowych

- prawo poklasyczne - dokument miał znaczenie decydujące,

stypulacja ustna schodziła na plan dalszy

- przyrzeczenie zapłacenia określonej sumy pieniędzy