Rozdział 1. Istota jednostek samorządu terytorialnego
mobilizuje aktywność społeczną na poziomie lokalnym/regionalnym oraz włącza ludzi w proces demokratyczny w sposób trwały.
Można wymienić kilka sfer decentralizacji w państwie, tj. decentralizację:
a) władzy publicznej (władze centralne i samorządowe),
b) administracji publicznej (administracja rządowa i samorządowa),
c) zadań publicznych (zadania o zasięgu ogólnokrajowym, regionalnym, lokalnym),
d) podmiotów publicznych i ich kompetencji do wykonywania zadań publicznych (podmioty podsektora rządowego i podsektora samorządowego systemu finansów publicznych1),
e) majątku publicznego (majątek Skarbu Państwa, majątek jednostek samorządu terytorialnego - mienie gminy, powiatu, województwa samorządowego),
f) finansów publicznych na szczeblu centralnym i samorządu terytorialnego - decentralizacja:
- systemu budżetowego (budżet państwa i budżety samorządowe, formy państwowej i samorządowej gospodarki budżetowej i pozabudżetowej, uprawnienia do kształtowania procesów procedury budżetowej);
- dochodów publicznych i władztwa dochodowego, systemu podatkowego i władztwa podatkowego;
- wydatków publicznych i władztwa wydatkowego;
- kompetencji w zakresie określania poziomu deficytu budżetowego i wyboru instrumentów zwrotnego finansowania oraz ograniczenia poziomu zaciągania długu i kosztów obsługi długu.
Zdecentralizowany system administracji publicznej oferuje większy wybór w zakresie ilości i jakości dóbr publicznych (zróżnicowanie podaży zgodnie z preferencjami lokal-nymi/regionalnymi). Decyzje dotyczące wydatków publicznych mogą być dokonywane bardziej racjonalnie przez władze samorządowe niż przez władze centralne. Z jednej strony zmniejszenie dystansu między władzą a wyborcami powinno prowadzić do lepszego rozpoznania przez władze samorządowe potrzeb społeczności samorządowych i szybszego reagowania na ich oczekiwania, umożliwiając jednocześnie wyborcom kontrolę i ocenę postępów władz samorządowych w realizowaniu programów wyborczych. To z kolei powinno przyczyniać się do większej odpowiedzialności władz samorządowych i wzrostu efektywności podejmowanych przez nie działań. Decentralizacja władzy stymuluje też konkurencję między poszczególnymi JST, co wpływa na podniesienie poziomu efektywności ich działania. Jednak decentralizacja może też prowadzić do trudności związanych z koordynacją realizacji poszczególnych celów strategicznych państwa oraz do rozproszenia odpowiedzialności pomiędzy różne szczeble władzy publicznej2. Ponadto decentralizacja pozwala na opracowanie polityk lokalnych/regionalnych w zakresie np. walki z bezrobociem, oświaty, gospodarki komunalnej, kultury, sportu, turystyki oraz na racjonalne określenie funkcji administracji publicznej oraz sprzyja stabilności politycznej3.
Sedno procesu decentralizacji nie zawiera się jedynie w wyposażeniu samorządu terytorialnego w określone zasoby i atrybuty władzy, ale również w sposobie działania władzy centralnej. Władze centralne poprzez regulacje prawne oraz kształtowanie wa-
14
W art. 9 u.f.p. określone zostały podmioty sektora finansów publicznych.
Por. B. Karbownik, G. Kula, Efektywność sektora publicznego na poziomie samorządu lokalnego, Warszawa 2009, s. 8.
Zob. H. Izdebski, Samorząd terytorialny. Podstawy ustroju i działalności, Warszawa 2001, s. 16-20.