3155708782

Transport pasażerski jako czynnik integracji przestrzennej 69

Obszar ograniczony 30 minutowym czasem jazdy oraz 1-kilometrową odległością dojścia pieszego tworzy wokół obu miast — stref centralnych — tworzącej się aglomeracji dwa oddzielne rozgałęzione układy promieniste (25). Obejmują one następujące pasy obsługi:

dla węzła bydgoskiego — pas osielsko-żołędowski, kierunek Swiecie

(PKP, PKS)

—    pas koronowski (PKS)

—    pas nakielski (PKS, PKP)

—    pas szubiński (PKS, PKP)

—    pas łabiszyński (PKS)

—    pas inowrocławski (PKS, PKP)

dla węzła toruńskiego — pas fordoński (PKS)

—    pas unisławski (PKS, PKP)

—    pas chełmżyński (PKS, PKP)

—    pas kowalewski (PKS, PKP)

—    pas lipnowski (PKS, PKP)

—    pas aleksandrowski (PKS, PKP)

—    pas gniewkowski (PKS, PKP)

W ich zasięgu znajdują się następujące miasta:

—    wokół Bydgoszczy Nakło (16 900 M)

Łabiszyn (3600 M)

Solec Kujawski (10 500 M)

Fordon (8700 M)

—    wokół Torunia    Chełmża (14 200 M)

Ciechocinek (8200 M)

Aleksandrów Kujawski (9600 M) Gniewkowo (5700 M)

Solec Kujawski (10 500 M)

Odległość między Bydgoszczą a Toruniem (drogą prawobrzeżną — T 81 wynosi 47 km, drogą lewobrzeżną nr 19 wynosi 52 km) sprawia, że zasięgi systemu tansportu pasażerskiego nie zachodzą na obszary administracyjne obu miast. Średnia bowiem odległość omawianego systemu (dla 30 min. jazdy) nie przekracza 18,0—22,0 km od punktów centralnych — wyłączając połączenia pospieszne. Powiązanie Bydgoszczy i Torunia ze względu na ich funkcje oraz czas jazdy (PKP 70—75 min., PKS 68—78 min.) odznacza się specyficznym charakterem, w którym nie dominują dojazdy do pracy.

Po wprowadzeniu dodatkowego kryterium częstotliwości kursów w 3 godzinnym szczycie dobowym (PKS minimum co 20 min., PKP minimum co 40 min) wyodrębniono pasy komunikacyjne o wyższym standardzie przewozowym i o korzystnych powiązaniach transportowych z ogniskami tworzącej się aglomeracji (por. ryc. 4).

Wydzielony w ten sposób obszar łącznie z terenami objętymi izo-chroną 30 min. transportu miejskiego posiada powierzchnię ok. 385 km² o zaludnieniu około 457,7 tys. osób, tworząc również odpowiednie oddzielne przestrzenne układy promieniste (por. ryc. 4).

Obszar ten jest mniejszy od całości badanego obszaru aglomeracji, stanowiąc 28,6% jego powierzchni, ale zawiera około 79% jego ludności. Występuje tam wyraźna aktywizacja przestrzenno-osiedleńcza, której odzwierciedleniem jest szybki wzrost ludności w latach 1960—1970 (np. w rejonie Bydgoszczy—Szubin o 25%, gromada Białe Błota o 39%, gromada Osielsko o 36%, gromada Żołędowo o 30%, w rejonie Torunia gro-