3839631939

słoneczną. Próba zdefiniowania pogody kosmicznej przez analogię do pogody ziemskiej, czynniki wchodzące w jej skład (przede wszystkim aktywność słoneczna, promieniowanie pochodzenia kosmicznego, "'kosmiczny gruz", aktywność rojów meteorów).

2.    Aktywność słoneczna jako wszelkie gwałtowne zjawiska zachodzące w atmosferze Słońca. Pytanie -czy w ogóle jesteśmy w stanie ją przewidywać? Nie jesteśmy zupełnie bez szans, istnieje bowiem pewna cykliczność w zmianach aktywności gwiazdy. Omówienie cyklu słonecznego od strony obserwacyjnej -poprzez podanie widocznych oznak (wskaźników) wzrostu i spadku aktywności Słońca (odkrycie cyklu przez Schwabego na podstawie obserwacji plam słonecznych, wykres motylkowy' Carringtona). Liczba plamowa. /Skupiłabym się na pierwszym obozie na omówieniu cyklu takiego, jakim go obserwujemy, bez wchodzenia w teorię dynama - to na późniejszych obozach/. Zauważenie, że wszelkie przejawy słonecznej aktywności podlegają cyklowi około 11-letniemu. Kilka słów o zaburzeniach cyki, które poddają w wątpliwość nasze umiejętności przewidywania pogody kosmicznej - Grand Minima na przykładzie Minimum Maundera, Grand Ma\ima, np. okres po 1940, zauyyażenie yvyraźnego i nieprzeyy idzianego globalnego spadku aktywności Słońca w czasie spóźnionego obecnego cyklu.

3.    Najyvażniejsze czynniki yyptywające na yyarunki yv przestrzeni kosmicznej, tj. kształtujące pogodę kosmiczną. Omóyvienie yy iatru słonecznego, podział na składniki szy bki i yyolny.

Rozbłyski na Słońcu, yviatr słoneczny i ochronna rola magnetosfery ziemskiej (brak takowej na Marsie), zorze polarne (omóyvienie mechanizmu śyviecenia i koloru), indukoyyanie prądu w liniach energetycznych. Bezpieczeństyyo astronautóyy yv kontekście zyyiększonego promienknvania i energetycznych cząstek.

3.6. Układ Słoneczny

3.6.1. Układ Słoneczny - wykład główny

Wykład w formie prezentacji multimedialnej. Omóyyienie poyystania układu słonecznego z obłoku pyloyyo-gazoyyego. Proces formoyyania się planctozymali. Położenie układu w Galakty ce. Przedstayyienie podziału obiektóyy układu na typy. Omóyyienie poszczególnych planet (dla każdej podanie podstayvoyvych danych fizycznych i astronomicznych (rozmiary liniowe, okres rotacji, okres obiegu, yyielka półoś orbity', yyarunki termiczne, yyarunki obserwacyjne z Ziemi):

a)    Merkury : rotacja synchroniczna, problem nieproporcjonalnego jądra, ruch precesyjny peryhelium.

b)    Wenus: yyarunki atmosfery czne, efekt cieplarniany, rotacja yysteczna i następstyya, fazy,

c)    Mars: aresologia (formy krajobrazu, yyarunki atmosferyczne, problem wody, regolit marsjański. hipotezy o życiu na Marsie, czapy polarne yyraz z ich dynamiką. Fobos i Dcimos: teorie poyystania, zaćmienia w układzie i yyidoczność satelitóyy z planety.

d)    Joyvisz: atmosfera i jej dynamika (yyielka czeryyona plama, wielki biały oyval, pasy), magnetosfera, spłaszczenie biegunoyye, wpływ na mniejsze ciała układu, budoyya yyeyy nętrzna, pierścienie. Księżyce galileuszoyye, hipotezy o życiu na księży cach lodoyyych, rezonanse yy układzie, pływy i yyulkanizm na Io.

13