4387641316

11

INWIGILACJA AKTYWNOŚCI DUSZPASTERSKIEJ KSIĘŻY

w takim wypadku powtórz matko głośno dziecku swemu: skład apostolski, wierzą w Boga, itp.

W obecnym czasie szanujcie książki treści religijnej jak: Biblią, Ewangelią i książki do modlitwy, na które obecnie brak jest papieru. Zaopatrujcie się w te książki póki jeszcze można.

Módlcie sią za aresztowane duchowieństwo, aresztuje się w dzisiejszych czasach kapłanów, biskupów a nawet kardynałów, wiernych katolików i skazuje sią na karą więzienia²^.

Doniesienia składane przez informatorów często potwierdzano w oparciu

0    świadków, których przesłuchiwano. Wtedy „wrogie” wypowiedzi zyskiwały większą wiarygodność. Taka sytuacja miała miejsce po kazaniu odpustowy m wygłoszonym w Staszowie 24 VIII 1949 r. Kaznodzieja wzywał słuchaczy do walki, a nawet do tego, by ginąć za wiarę, podobnie jak to uczynił Ojciec Święty Pius VI. Stwierdził też, że w społeczeństwie żyją „wariaci”, którzy ludziom chwiejnym nie dają możliwości swobodnego wyznawania wian ²⁴. Również po homilii ks. Wincentego Granata przesłuchano dwóch świadków, którzy potwierdzili treść kazania. Według władz kaznodzieja „wrogo wystąpił przeciwko obecnej rzeczywistości”²⁵.

Autorem wypowiedzi, która zwróciła uwagę władz był też ks. Łobodziński -proboszcz z Olbierzowic. Według doniesienia informatora „Życzliwy” kazanie zostało wygłoszone podczas sumy odpustowej 7 I 1950 r. w kościele klasztornym w Klimontowie. Treścią homilii była zapowiedź „nowej rzeczywistości”, przekonanie, że nowy rok ma przynieść „coś nowego”. Konsekwencją treści kazania była obserwacja ks. Łobodzińskiego przez informatora „Jurek”, którego zadaniem było ustalenie, czy w dalszym ciągu ks. Łobodziński występował „wrogo przeciw obecnej rzeczywistości”²⁶. Natomiast po kazaniu ks. Stanisława Króla z Klimontowa, wygłoszonym 8 IX 1950 r. na odpuście w Sulisławicach, funkcjonariusze UB próbowali dokonać jego werbunku. Ksiądz Król stw ierdził w kazaniu, że wojnę może powstrzymać tylko Chrystus, następnie zwrócił uwagę na podział społeczeństwa na wierzących i niewierzących, dodając, że „tych wszy stkich niewierzących musimy przetrzymać”. Dalej w toku kazania wspomniał o księżach, którzy przebywali w obozach koncentracyjnych, gdzie często ich prześladowano. Pomimo trudnych warunków wielu wytrzymało obozowe warunki. W toku kazania poruszył także problem poczucia krzywdy narodowej przez społeczeństwo oraz problem dyscypliny pracy. Stwierdził również, że wielu przyszło na odpust „tylko popatrzeć

1    posłuchać Słowa Bożego, ale ich się przełamie i zmieni się”. Na zakończenie ks. Król dodał: „powiedziałbym więcej i dużo więcej, ale nie mogę”. Po wygłoszonym

²³    Tamże. s. 164-165, Biskup Lorek kazanie wygłosił z prowizorycznej ambony umieszczonej na cmentarzu kościelnym: por. B. Stanaszek, Diecezja sandomierska..., t. 2, s. 127.

²⁴    AIPN Kr, sygn. IPN Kr 0258/932, t. 1, s. 495, Kazanie wygłosił ksiądz z parafii Połaniec w obecności około 1500 wiernych i 12 księży spoza parafii Staszów.

²⁵    Tamże, s. 502, Homilia wygłoszona 10 X 1949 r. na odpuście w jednej z parafii sandomierskich.

²⁶    Tamże, s. 508.