Do tego samego celu można dotrzeć różnymi drogami. Prowadzący działalność gospodarczą wyznaczają cele swej działalności oraz sposoby i metody ich osiągania, inaczej mówiąc planują. Plan łączy więc wszystkie zamierzenia związane z działalnością gospodarczą w jedną całość po to, aby osiągnąć jak najlepszy rezultat w konkretnej sytuacji ekonomicznej.
Istota planowania polega na:
- formułowaniu celów (co należy robić?),
określaniu czasu, w którym cele mają być realizowane (kiedy?),
- określaniu sposobów działania, aby osiągnąć cele (gdzie to wykonywać? kto ma to wykonywać? czym to wykonywać? jak? ile? i za ile?).
Jeśli plan jest właściwie skonstruowany, to mamy możliwość porównania ze sobą zasobów jakimi dysponuje jednostka gospodarcza:
- maszyny, urządzenia (technikę),
- używaną technologię (organizację),
- kwalifikacje kadry pracowniczej
z celem, jaki chcemy osiągnąć, np. wyborem asortymentu towarów, przy sprzedaży których osiąga się najwyższy zysk.
W literaturze można znaleźć różne kryteria na podstawie, których można ocenić jakość planu. Wydaje się jednak, że opracowane przez prof. T. Kotarbińskiego cechy dobrego planu są aktualne do dzisiaj: „Dobry plan to taki, który jest:
- celowy, a więc doprowadzający do wyznaczonego celu,
- wykonalny, czyli możliwy do zrealizowania,
- niesprzeczny, tzn. czynność następna wynika z wcześniejszej, operatywny, tj. łatwy w zrozumieniu i w opanowaniu jego treści,
- racjonalny, tzn. oparty na rzetelnej wiedzy,
- elastyczny, czyli dopuszczający do zmian w trakcie realizacji,
- optymalnie szczegółowy, tj. ani zbyt szczegółowy, ani zbyt ogólny,
- odpowiednio długodystansowy, obejmujący najdłuższy przedział czasu,
- terminowy, a więc wyznaczający datę, po której jest nieważny,
- kompletny, tzn. obejmujący całość zadania i wszystkie istotne elementy składowe.”1
1 Źródło: Piasecki B. Ekonomika i zarządzanie małą firmą, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa - Łódź 1999, s 165
..Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"
7