1.1. GRUPY, PODGRUPY, HOMOMORFIZMY
Wniosek 1.1.9. Jeśli K<\G, H <G i K < H, to K<H oraz
(a) H/K < G/K,
(b) {G/K)/{H/K)^G/H.
Dowód. Rozpatrzmy homomorfizm kanoniczny k : G —> G/K =: G'. Wtedy na podstawie wniosku 1.1.8 mamy k(H) = H/K<G/K, oraz na podstawie twierdzenia 1.1.7 otrzymujemy G/H Sś G'/k{H) = {G/K)/{H/K).
Bardziej bezpośredni dowód otrzymamy rozpatrując odwzorowanie
G/K —> G/H, gK i—> gH.
Jest to epimorfizm z jądrem H/K. Izomorfizm w części (b) wniosku otrzymujemy przez zastosowanie wniosku 1.1.5. □
Twierdzenie 1.1.10. (Twierdzenie o izomorfizmie.)
Jeśli H <1 G, K < G, to
(a) HCK<K,
(b) HK/H = K/H n K.
Dowód. Przede wszystkim HK < G, gdyż z założeń wynika, że HK = KH, a to wystarcza by iloczyn dwóch podgrup grupy G był jej podgrupą. H jest podgrupą normalną w G, zatem jest także podgrupą normalną w HK. Dla dowodu twierdzenia rozważamy homomorfizm
K -> HK/H, k ■-> kH.
Jest to epimorfizm i ma jądro KC\H skąd wobec wniosku 1.1.5 otrzymujemy (b). □
Automorfizmem grupy G nazywamy każdy izomorfizm a : G —* G. Zbiór Aut G wszystkich automorfizmów grupy G jest podgrupą grupy symetrycznej S{G) zbioru G. Dla każdego elementu a € G definiujemy odwzorowanie
ia G —* G, ia{x) = axa~l.
Łatwo sprawdza się, że ia € Aut G. Automorfizm ia nazywa się automorfizmem wewnętrznym grupy G. Dla a,b € G mamy ia°ib = lab oraz ij1 = ia-1. Stąd wynika, że automorfizmy wewnętrzne tworzą podgrupę w grupie automorfizmów grupy G. Nazywamy ją grupą automorfizmów wewnętrznych grupy G i oznaczamy Inn G. Odwzorowanie G Inn G, a i—► ia jest epimorfizmem grup. Jądrem tego epimor-fizmu jest podgrupa normalna
{a € G : ia = id^} = {a € G : ax = xa Va: € G} = Z{G).
Na podstawie wniosku 1.1.5 mamy zatem izomorfizm
InnG = G/Z{G),
gdzie Z{G) jest centrum grupy G.