8097133615

Funkcjonowanie i kompetencje pracowników centrów zarządzania kryzysowego na przykładzie Rządowego Centrum Bezpieczeństwa

przynosiły miarodajne efekty rozumiane jako urzeczywistnienie celów działalności organizacji w przyjętych ramach czasowych.

Problem badawczy, na który stara się udzielić odpowiedzi prezentowany tekst dotyczy funkcjonowania i kompetencji pracowników centrów zarządzania kryzysowego. W celu obrazowego przedstawienia tego zagadnienia, autor posłuży się przykładem Rządowego Centrum Bezpieczeństwa pełniącego rolę krajowego centrum zarządzania kryzysowego w Polsce. Źródłem inspiracji do podjęcia próby określenia tak sformułowanego problemu była specjalizacja autora w obszarze zarządzania kryzysowego w administracji publicznej i zainteresowania związane z zarządzaniem wiedzą, zespołami i przetwarzaniem (pod presją czasu) niekompletnych i rozproszonych informacji na oceny stanu bezpieczeństwa i podejmowanie na ich podstawie decyzji.

Ze względu na złożoność omawianej problematyki w pierwszej części pracy zostanie zaprezentowana ogólna charakterystyka systemu zarządzania kryzysowego i przedstawione miejsce i rola centrów zarządzania kryzysowego w jego strukturze. Następnie zostanie przeprowadzona charakterystyka Rządowego Centrum Bezpieczeństwa i omówiony system zarządzania funkcjonujący w tej instytucji. Następnie zostaną omówione zagadnienia związane z zarządzaniem zasobami ludzkimi w ujęciu procesowym obejmującym m.in.: polityką zatrudniania pracowników i określania wymogów formalnych. Następnie treść publikacji będzie podejmować sprawy kompetencji pracowników centrów zarządzania kryzysowego oraz specyfikę pracy w tych strukturach, rozwój zawodowy i sprawy wynagrodzeń. Tekst ma na celu zaprezentować stopień w jakim na funkcjonowanie centrów wywierają rozwiązania HRM (ang. human resource management) przyjęte w administracji publicznej.

1. System zarządzania kryzysowego w Polsce i jego przeznaczenie

System zarządzania kryzysowego jest wyodrębnionym ze struktur administracji publicznej bytem stworzonym w celu ciągłego monitorowania stanu bezpieczeństwa państwa, a wykonywany przez ów system proces zarządzania kryzysowego został zdefiniowany w polskim ustawodawstwie, jako „(...) działalność organów administracji publicznej będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych, usuwaniu ich skutków oraz odtwarzaniu zasobów i infrastruktury krytycznej"¹.

Polska będąca demokratycznym państwem jest zobligowana do zapewnienia bezpieczeństwa swym obywatelom. Misję tę precyzuje Strategia Bezpieczeństwa Narodowego RP z 2007 r.² (skrót SBN RP). Natomiast obowiązujące prawo na czele z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej z 5 czerwca 1997 r. określa sposoby, procedury i zasoby za pomocą, których cele te są osiągane. SBN RP mówi o systemie bezpieczeństwa narodowego, współtworzonego przez system zarządzania kryzysowego. Mówiąc prościej, systemy te, to narzędzia znajdujące się w rękach decydentów służące sprawnemu pokonywaniu zagrożeń o różnej skali, źródłach, czasie trwania, które zagrażają ludności i organizacji pań-

94

1

   Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym.

2

   Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2007, s. 5.