8416073053

czy dziewczynką nie ma tu żadnego znaczenia. Dzieje się tak dlatego, że jesteśmy przyzwyczajeni, że pewne zawody wykonują częściej mężczyźni, a inne kobiety i jest ich w tych zawodach więcej. Mówimy dzieciom, że kobiety od niedawna mogą pracować poza domem, kiedyś zajmowały się domem i dziećmi, a mąż pracował i stąd w niektórych zawodach jest ich jeszcze mało.

Ćwiczenie III:

Przygotowujemy zdjęcia kobiet i mężczyzn, na których jest widoczny ich ubiór (współczesny i dawny), ilustracje przedstawiające ubiór kobiet i mężczyzn z różnych kultur (kobiety w chustach, burce - islam, mężczyźni w długich szatach - Indie itp.)

1.    Trzy lub cztery osoby opuszczają z nauczycielką pomieszczenie. Zanim powrócą, mają podjąć decyzję czy wracają jako chłopcy czy dziewczęta. Pozostałe dzieci mają, po ich zachowaniu, ruchach odgadnąć ich płeć.

2.    Rozmawiamy z dziećmi na temat tego:

-    skąd wiedziały, kto jest dziewczynką a kto chłopcem, po czym to poznały?

-    jak dziewczynki, a jak chłopcy podkreślają/ wyrażają swoją płeć? (na przykład poprzez ubranie, fryzurę, biżuterię, kolory)?

-    czy wiedzą, jak mogły ubierać się kobiety dawniej? Co było dopuszczalne w ubiorze kobiet, a co mężczyzn.

czyj    strój bardziej się zmienił? Czy    wiedzą dlaczego?

3.    Pokazujemy dzieciom przygotowane ilustracje. Pytamy, co na nich widzą, jak się ubierały kobiety a jak mężczyźni. Co się zmieniło w stroju kobiet i mężczyzn na przestrzeni dziejów. Jakie są różnice w strojach w zależności od kultury.

4.    Zwracamy uwagę na fakt, że dziewczynki mogą chodzić w spodniach, ale chłopcy w spódnicach i sukienkach nie. Czy kiedyś mężczyźni mogli nosić