9414912573

Dziennikarstwo radiowe: między misją a komercją

W 2011 r. Sejm uchwali! nowelizację ustawy o radiofonii i telewizji, dostosowując polskie przepisy do unijnej dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych. Dla nadawców radiowych uściśla ona gw arancje emisji utworów w języku polskim. W programach radiowych 33 procent miesięcznego czasu nadawania muszą zajmować piosenki w języku polskim, z czego 60 procent z nich trzeba emitować między godziną 5 a 24, etyli w czasie wysokiej sluchalności. Decyzja ta z pewnością będzie miała wpływ na muzyczny format stacji komercyjnych. Zasadniczo nie zmieni jednak zasad tworzenia programu radiowego i stylu poszczególnych rozgłośni.

Reporter w radiu

Zadaniem reportera radiow ego przede wszystkim jest zdobywanie i przekazywanie informacji w krótkiej, konkretnej formie. Ważnym składnikiem radiowej ramówki są audycje informacyjno-publicystyczne zwane magazynami reporterów. Najczęściej dotyczą one bieżących wydarzeń z danego dnia, relacji z miejsc gdzie wydarzyło się coś ważnego oraz audycji interwencyjnych, które w śród słuchaczy' mogą cieszyć się dość dużym zainteresowaniem.

Taki blok informacyjno-publicystyczny może dotyczyć spraw najróżniejszych społecznych, politycznych, kulturalnych czy sportowych. Zazwyczaj wtedy relacje, sondy, felietony, reportaże przeplatają się z rozmowami prowadzonymi na żywo ze studia z zaproszonymi gośćmi. Przy kładem jest audycja popołudniow a w Radiu Kielce. W takiej audycji przeważa słowo mówione nad muzyką, która służy jako niewielki przerywnik lub tzw. wy'czekiwacz przed wejściem na antenę. Media komercyjne również mają podobne audycje, choć bywają one inaczej zrealizowane. Oczywiście, dominuje tam muzyka nad słowem, która dobrana jest zgodnie z formatem.

Stacje, takie jak: RMF FM, Radio Zet, Eska, głów nie bazują na setkach, czydi kilkusekundowych wypowiedziach rozmówców. Pojawiają się także tzw. obrazki dźwiękowe, czyli połączone w jedną całość kilka głosów i dźwięków' opisujących jakieś wydarzenie. Jeśli jest to demonstracja, w materiale pojawiają się okrzyki i hałas, które są najczęściej tłem wydarzeń. Słuchacz ma wtedy wrażenie, że uczestniczy w wy darzeniu. Takie krótkie formy pojawiają się przede wszystkim w serwisach informacyjnych.

Specyficzną formą jest reportaż radiowy, który jest dźwiękową opowieścią. Dobór tematyki reportażu radiowego jest bardzo szeroki. Może to być reportaż o wydarzeniu, miejscu, a przede wszystkim o człowieku. Reportaże obszerne i dopracowane realizowane są głównie przez rozgłośnie radia publicznego. Każda stacja regionalna w swym archiwum ma wiele reportaży. W reportażu dźwiękowym istotne jest to, co przekażą bezpośrednio sw oimi słowami bohaterowie, odbierane jest to jako autentyk, którego nikt nie zakwestionuje[19] - uważa Kazimierz Wolny-Zmorzyński.

W radiu sformatowanym dość rzadko pojawiają się dłuższe reportaże. Można tam jedynie usłyszeć wspomnianą krótką formę, liczącą od kilkudziesięciu sekund do dwóch minut. Reportaże są bowiem praco- i czasochłonne. Nagrana „surówka” może mieć nawet godzinę, ale reporter robi z tego pięciominutowy materiał. O takich krótkich formach radiowcy mówią: dziełko, cacuszko, perełka[20]. Jest to opowieść