1257951627

57

jego była w toku. Najśmieszniejsze skargi zbierano i wytaczano, choć życie i działanie tego męża było świętobliwćm przed Bogiem i ludźmi. We więzieniu będąc cierpiącym na ciele i umyśle, doznał współczucia i poparcia tylko od pewnego austryackiego kapitana, któremu w latach dawniejszych jakieś dobrodziejstwo wyświadczył. Jego wstawiennictwu miał do zawdzięczenia, iż go z ciemnego i wilgotnego lochu wyprowadzono, a inne suchsze miejsce przeznaczono do pobytu, tudzież, iż mu pozwolono pożywniejszy pobierać pokarm, gdy życie o chlebie i wodzie niebezpieczeństwem grozić zaczęło.

Przebieg procesu był długi i wstrętny. Chciano się go na wszelki sposób pozbyć, a dla tego choć był czystym i niewinnym, trzeba było pod pozorem prawa zasadzić go winnym. Boos czekał cierpliwie, poddawszy się woli Najwyższego, lecz gdy procesu nie było końca, a w samotności więzienia zdrowie jego coraz mocniej zapadało — usłuchnał rady niektórych przyjaciół i zaźadał uwolnienia swego ze służby kościoła w dyecezyi Lincu. Nie potrzeba nadmienić, że mu natychmiast z największa gotowością wystosowano dymisya. Gdy wyjeżdżał z Lincu dnia 30. maja 1816, stała prawie cała parafia Gallneukirchen koło drogi, żegnając się ze łzami w oczach z ukochanym duszpasterzem swoim, którego oblicza już tu na ziemi więcej ogladać nie mieli.    ^

Po dłuźszćm tułactwie, z Bawaryi i Austryi wygnany, znalazł w okolicy Renu w miasteczku Sayn w pobliżu miasta Dusseldorf spokojny przytułek i umarł jako proboszcz tćjże miejscowości dnia 29. sierpnia 1825. Ostatnie słowa jego były: „Panie Jezu, w ręce Twoje polecam ducha mego.^u

Kilku przyjaciół Boosa przeszło do kościoła ewangelickiego, on sam został katolikiem aż do śmierci, aczkolwiek między swoimi na największe przeciwieństwa był narażony. Marcin Boos należy do liczby najznakomitszych robotników w winnicy Jezusa Chrystusa.

--3**