1650025887

Uszkodzenie mięśni

Aktywność CK w osoczu (|)

Ryc. 2. Schemat zależności między czynnikami wywołującymi zespół przetrenowania (główne objawy zaznaczone ciemnym drukiem); (i) - spadek, (T) - wzrost

Diagnozowanie zespołu przetrenowania jest jednym z bardziej skomplikowanych zadań medycyny sportu, przede wszystkim z uwagi na niewielka liczbę danych doświadczalnych [1], Świadome doprowadzenie zawodnika do stanu przetrenowania i w efekcie do utraty wydolności fizycznej natrafia na przeszkody natury etycznej. Powszechnie uważa się, że brak jest pojedynczego wskaźnika, dającego wiarygodną odpowiedź o stanie zawodnika i jego zdolności do treningu, jak również nie znaleziono uniwersalnego narzędzia przydatnego do wykrywania przetrenowania w jego subklinicznej fazie [6]. Dlatego też dokonywane są liczne próby wykorzystania w diagnozowaniu zespołu przetrenowania różnorodnych wskaźników, w tym wskaźników biochemicznych, związanych z uszkodzeniem komórek mięśni szkieletowych, indukowanymi wysiłkiem zmianami metabolizmu oraz zmianami wskaźników immunologicznych i hormonalnych [2, 5]. Wybór sposobu

5