chorób autoimmunologicznych może być odbiciem braku równowagi komórek regulatorowych T, spowodowanym gwałtownym spadkiem ich liczby po porodzie (44). Stężenie aTPO obniża się w trakcie ciąży średnio o ok. 60 % w stosunku do wartości początkowej. Przeciwciała antyperoksydazowe przenikają aktywnie przez łożysko. Proces ten rozpoczyna się około 16 tygodnia ciąży i nasila się w miarę jej rozwoju.
Niedoczynność tarczycy w ciąży może być przyczyną nadciśnienia tętniczego, niedokrwistości, przedwczesnego odklejania się łożyska, stanu przedrzucawkowego, poronień, martwych porodów i krwotoków poporodowych. U płodu powoduje głównie ona zaburzenia rozwoju centralnego systemu nerwowego, w późniejszym wieku manifestujące się gorszym rozwojem psychomotorycznym dziecka (1,3).
Zgodnie z wytycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Tyreologicznego (brak wytycznych polskich), w przypadku ciężarnych z hypotyreozą, zalecany poziom TSH w I trymestrze powinien wynosić poniżej 2.5 pIU/1, a do 3 pIU/1 w II i III trymestrze (1). Dzienną dawkę tyroksyny w ciąży zwiększa się średnio o 30-50% (1,45). Kontrola
hormonów tarczycowych powinna być wykonywana co 4-6 tygodni (46). Zalecane jest utrzymywanie wartości wolnych hormonów przy górnej granicy normy. Po porodzie dzienne zapotrzebowanie na tyroksynę zazwyczaj ulega zmniejszeniu. Najsilniejsza korelacja pomiędzy niedoczynnością tarczycy u matki a hypotyreozą u noworodka występuje na obszarach endemii wola spowodowanej niedoborem jodu. Na tych terenach największe znaczenie ma zapobieganie kretynizmowi u dzieci. Obok substytucji matki hormonami tarczycy, należy jeszcze raz podkreślić konieczność suplementacji jodu (9,17).
Aktualnie nie wiadomo przy jakich wartościach hormonów tarczycy we wczesnej ciąży u kobiet z tym schorzeniem występują zaburzenia w rozwoju i przebiegu ciąży w stosunku do kobiet bez zaburzeń funkcji tarczycy. Wykazano również, iż subkliniczna niedoczynność tarczycy ma niekorzystny wpływ zarówno na matkę jak i na dziecko. W grupie kobiet z tego typu schorzeniem tarczycy zaobserwowano częstsze występowanie porodów przedwczesnych i odklejenia się łożyska (47). U ich potomstwa częściej występowały zaburzenia oddechowe niż w grupie dzieci kobiet zdrowych. Z tego powodu u kobiet z subkliniczną niedoczynnością tarczycy należy wdrożyć leczenie hormonami tarczycy (1,39,48,49). Niemniej jednak niektóre badania negują wpływ subklinicznej niedoczynności tarczycy na przebieg ciąży i rozwój płodu (50).
15