1935182508

znalazł dr Henry Kissinger. To spotkało się z ciepłą aprobatą sowieckich liderów, którzy chcą ponownego otwarcia Kanału Sueskiego, żeby łatwo przemieszczać swoją zwiększającą się flotę z M Śródziemnego na Ocean Indyjski.

KOLABORACJA SOWIECKO-SYJONISTYCZNA

Kryzys na Bliskim Wschodzie zaczął rozwijać się od chwili kiedy Brytyjczycy pozwolili syjonistom na rozpoczęcie ustanawiania "narodowego domu" w Palestynie po I wojnie światowej. Zwiększająca się syjonistyczna imigracja, przeważająca większość migrantów jaką stanowili aszkenazyjscy Żydzi, spowodowała nieychronne konflikty z rodowitym narodem, kiedy Brytyjczycy próbowali zachować spokój. Kiedy zbliżała się II wojna światowa, Brytyjczycy postanowili zmienić swoją politykę i w Białej Księdze z 1939 roku ogłosili drastyczne ograniczenie syjonistycznej emigracji do Palestyny. To wywołało burzę protestów ze strony syjonistów i gwałtowne groźby wobec Brytyjczyków. Brytyjskie wypowiedzenie wojny Niemcom Hitlera chwilowo zakończyło syjonistyczne groźby, ale w trakcie wojny wzrastało dążenie syjonistów do wykorzystania żydowskich uchodźców z Europy do naruszenia brytyjskiego prawa emigracyjnego do Palestyny. Podjęto także kroki ustanowienia syjonistycznego podziemnego ruchu terrorystycznego, gotowego uderzyć na Brytyjczyków po zakończeniu wojny.

W świecie w którym taktyka terrorystyczna stała się niemal powszechna, łatwo się zapomina o tym, że syjonistyczni terroryści odpowiadali za niektóre z najbardziej szokujących zbrodni.

Było wysadzenie w powietrze Hotelu King David, był mord brytyjskich żołnierzy i policjantów. Niektórych porywano, bito, a następnie wieszano. Wykorzystano śmiertelny list bombowy. Brytyjskiego ministra-rezydenta w Kairze, Lorda Moyne'a, zamordowano z zimną krwią. Brytyjczycy, którzy wykończyli się w wojnie z Hitlerem, teraz byli oczerniani na skalę międzynarodową, szczególnie w Stanach Zjednoczonych, jako "gorsi od Hitlera", tylko dlatego, że próbowali zagwarantować zachowanie równowagi w Palestynie. Współpracę sowieckiego lidera w syjonistycznym przejęciu Palestyny dramatycznie podkreślono kiedy brytyjski szef Organizacji Pomocy i Rehabilitacji ONZ, ppłk Sir Frederick Morgan, publicznie zarzucił, że istniała "tajna organizacja zwiększająca masowy ruch Żydów z Europy", i że ten ruch wykorzystywano jako "parasol ochronny dla rosyjskich tajnych i zbrodniczych agentów".

Sowiet nie tylko zapewniał siłę roboczą dla syjonistycznej kampanii palestyńskiej, ale kiedy wydawało się, że siły syjonistyczne przegrywają militarnie z armiami arabskimi po syjonistycznym zdobyciu Palestyny, po wycofaniu się Brytyjczyków w maju 1948, Stalin osobiście rozkazał by syjonistom dostarczyć możliwie najlepszy sprzęt wojskowy.

Pod presją zarówno komunistów jak i politycznych syjonistów, ONZ wcześniej postanowiła, że kiedy wycofają się Brytyjczycy, Palestyna zostanie podzielona pod patronatem ONZ. Ale syjoniści rozpoczęli kampanię terroru, w wyniku której setki tysięcy Palestyńczyków uciekły z własnego kraju. To było początkiem strasznego problemu palestyńskich uchodźców, który, jak przewidziano, doprowadził do tego co ma miejsce od tego czasu: wykorzystanie sytuacji przez sowieckich strategów, ekspertów w wykorzystywaniu problemów, które sami pomogli stworzyć.

Zabójstwo 17 września 1948 hrabiego Folke Bernadotte jest kolejnym ogólnie zapominanym przykładem taktyki syjonistycznego terroru żeby osiedlić się w Pakestynie. Były prezydent Szwedzkiego Czerwonego Krzyża i znany na świecie z działań humanitarnych, hrabia Bernadotte został mianowany na mediatora ONZ w Palestynie. Po przyjeździe natychmiast po wszczęciu syjonistycznej kampanii przeciwko Palestyńczykom i proklamacji państwa Izrael, 14 maja 1948, hrabia Bernadotte był zszokowany kiedy zobaczył dziesiątki tysięcy arabskich rodzin rozproszonych po całej Palestynie i w sąsiadujących krajach arabskich. W raporcie dla ONZ napisał, że nowe państwo narodziło się "z przemocy i rozlewu krwi".

Kiedy propozycję rozwiązania hrabiego Bernadotte do oznaczenia granic przedstawiono w ONZ 18 września 1948, syjoniści podeszli do tego wrogo, że w ogóle powinno się ich prosić o zwrot