2091575710

KLUB SPRAWOZDAWCÓW PARLAMENTARNYCH PRZY SEJMIE RP 1919-1939    123

Wydarzenia związane z zaostrzeniem się sytuacji politycznej w kraju w 1930 r. odbijały się szerokim echem w społeczeństwie. Z powodu narastających dążeń czynników administracyjnych do poddania prasy ściślejszej kontroli, problemy dotknęły także Klub Sprawozdawców Parlamentarnych. Wobec faktu, że w składzie personalnym Klubu i SDW przeważały osoby opozycyjnie nastawione wobec obozu sanacyjnego, władze państwowe podjęły działania mające na celu obsadę stanowisk w organizacjach dziennikarskich swoimi ludźmi. Do realizacji tego zamierzenia delegowano płk. Mieczysława Ścieżyńskiego, który w 1929 r. założył własną agencję prasową „Iskra”, podającą w codziennych biuletynach informacje półoficjalne jakich nie kolportował PAT. Istnienie „Iskry” umożliwiło jej redaktorowi naczelnemu dostanie się do SDW, a następnie wstąpienie do KSP i objęcie w 1931 r. prezesury Klubu. Istniała praktyka, że nikt z dziennikarzy nie może pełnić funkcji w zarządach dwóch organizacji dziennikarskich jednocześnie, wskutek więc powołania płk. Ścieżyńskiego i pani innych członków KSP do zarządu Syndykatu - we władzach Klubu powstały trzy wakaty. W wyborach uzupełniających prezesem Klubu został H. Wierzyński, wiceprezesem S. Benedykt, a sekretarzem S. Michalski. Ponieważ przy wstępowaniu do KSP istniał wymóg przynależności do SDW, często zdarzało się, że sprawozdawcy pełnili wysokie funkcje we władzach Syndykatu. Sprzyjało to zacieśnianiu więzi koleżeńskich i konsolidacji środowiska dziennikarzy warszawskich.

Po wybuchu wojny 1 września 1939 r., przez kilka dni dzienniki ukazywały się regularnie, chociaż ich objętość była mniejsza niż zwykle. Odbywały się nadal konferencje prasowe w Prezydium Rady Ministrów, prowadzone przez płk. Umiastowskiego, ale ich celem było raczej podtrzymywanie, za pośrednictwem prasy, społeczeństwa na duchu, a nie obiektywne informowanie o istotnym stanie rzeczy. Ostatnie posiedzenie Sejmu odbyło się w pierwszych dniach września, niedługo przed opuszczeniem stolicy przez najwyższe władze. Premier wygłosił na nim krótkie okolicznościowe przemówienie. Sprawozdawcy parlamentami tego dnia przystąpili do czynności jakie zwykle wykonywali przy pracy. Było to ostatnie spotkanie członków KSP w jego ówczesnym składzie.

Utworzony w 1919 r. wraz z ukonstytuowaniem się pierwszego Sejmu Ustawodawczego niepodległej Rzeczypospolitej Klub Sprawozdawców Parlamentarnych przerwał swoją działalność na początku września 1939 r. po zawieszeniu funkcjonowania parlamentu. Przez dwadzieścia lat dziennikarze-sprawozdawcy przedstawiali opinii publicznej informacje na temat prac parlamentarnych i własne komentarze dotyczące aktualnej sytuacji politycznej. Niewątpliwie publikacje te miały wpływ na kształtowanie się wizerunku Sejmu i poszczególnych parlamentarzystów w społeczeństwie, ale wpływ ten po zamachu majowym został mocno ograniczony przez cenzurę. Sposób dobom członków KSP powodował, że trafiała doń dziennikarska elita. W znakomitej większości do grona sprawozdawców parlamentarnych zaliczali się dziennikarze piastujący wysokie stanowiska w takich organizacjach integrujących środowisko dziennikarskie jak SDW i Związek Dziennikarzy RP. Wśród aktywnych w swoim środowisku dziennikarzy powszechnie pamiętano o inspirującej roli, jaką KSP odegrał w tworzeniu instytucji stojących na straży wolności prasy i broniących interesów dziennikarzy.

W kształcie, w jakim funkcjonował przed wojną, Klub Sprawozdawców Parlamentarnych już się nie odrodził, aczkolwiek były próby jego reaktywowania. Jeszcze za czasów Krajowej Rady Narodowej grupa dziennikarzy wystąpiła z inicjatywą utworzenia Klubu Sprawozdawców Parlamentarnych na podobieństwo tego istniejącego przed wojną. W kwietniu