2091577340

przetrawienie go, „przespanie się z nim” itp. Efektem owych zabiegów powinno być nawiedzające nas — ponoć ni stąd, ni zowąd — olśnienie i towarzyszący mu okrzyk „eureka” — czyli tzw. zjawisko „aha!”. I teraz dopiero możemy przystąpić do konkretyzacji rozwiązania — z praktyki zaś wiadomo, że nad tym również trzeba się niemało natrudzić.

Dzieje się tak nawet przy rozwiązywaniu dość prostych łamigłówek, jak choćby ta powszechnie znana o ośmiu ruchomych polach (rys. 8). Problem nie odbiega tu zbytnio od zadań występujących przy grach komputerowych (można stworzyć „drzewo przesuwania”, zupełnie analogicznie do „drzewa gry”), a jednocześnie jego złożoność nie wykracza poza przeciętne ludzkie umiejętności.

1		3
U	2	6
7	5	8

1	2	Ol
	U	6
IB	1	00

r^ y	Q	m
D	6	n
7	5	8

1	2	3
U	5	6
7		8

1	2	3
L	n	6
7	5	8

8. Fragment drzewa „przesuwania” — łamigłówki

o ośmiu ruchomych polach

J. E. Doran i D. Michie z myślą o rozwiązywaniu tego typu problemów opracowali na Uniwersytecie w Edynburgu algorytm i program komputerowy nazwany Graph Traver-ser. ¹ Problem interpretowany był tutaj jako

52

1

J. E. Doran, New Developments oj the Graph Tra-verser. Machinę Intelligence 2, OHver and Boyd, Edin-burgh, 1968.