2181687001

ANTONI PIEPER

Piesnio Jastarniccziech Reboków

Niebiesczie niebo zwiso tu nad nami,

Pod nami modrość kolybiącech wód.

A wiatr hulo nad naju głowami W twórz nóm rzucając ostryj bryzę chłód -

Brace, będze z nami!

Me nie jesme sami Westrzód wzburzonech fal,

Cziej ster trzymome w dłoni,

Cziej noc nom dzeń zasłoni,

W doce nama zdzinie doi!

Kuter naj pienie po wodnech bezmiarach, Groznech, dalecziech, rozreszonech fal,

Sztorm nas zatopić chce, w głąb wcygnąc sę staro, Lc me uparto naprzód przeme w doi!

Brace, będze z nami! (...)

Nic nie odwiedzę naju od zamiarów,

Żehe do łownego trafie łowiska I z niorscziech toni bogatech obszarów Nowikszy setami uróbk uzyskać!

Brace, będze z nami! (...)

Na niorsczech wiatrach jesme zhartowóni,

Spokojno zdrzyme na mroczne głębinę,

Choć w burtę walą denedżi spienione E wiater zwoni w napięte wstec linę...

Brace, będze z nami! (...)

Do morza cygnie wstec wszetcziech reboków. Straszne jim nie są błąd, sztorm ani zyb,

Tak jak krążące w górze karna ptochów,

Co z morza mają pożywk w swieżech ryb!

Brace, będze z nami! (...)

MARIA SKORUPSKA Matka

Wstaje za wcześnie

palce parzy kipiącym mlekiem

Smaruje pajdy chleba

wczorajszą nadzieją

Potem dzieli

ojcu synowi wnukowi

Sobie zostawia troskę

Patrzy w okno gdy odchodzą i szeptem niza zmartwienia na paciorki różańca

Cały dzień zmaga się ze skołatanym sercem

Wieczorem zmęczona zasypia

nad wczorajszą gazetą

Matka od gorącego mleka od spokojnego snu od radosnego domu

Matka pechowych Matka zranionych Matka zmęczonych Matka wytrwałych

Moja Matka

ZYGMUNT BUKOWSKI Moja szopka

Moja szopka jest maleńka 7. lx)żej chwały wystrugana Zaraz do niej przyprowadzę Najłaskawsze mc krasulc I owieczki tak puszyste Jak dmuchawce Na jej stryszku już anieli Suoją swe niebiańskie harfy By otulić tę lichotę Serdecznymi kolędami Nie jKiłoże Cię tu w żłobie Na barłogu zakurzonym Jeno na pachnącym sianie W kolebusi modrzewiowej Na biegunach lak biegliwych Ze wystarczy oddech matki By huśtały Cię łagodnie Gdy w noc późną i gwiaździstą Cały mój drewniany ludek Wraz z Maryją i Józefem Zaśnie w jej lipowym wnętrzu Obdarzony Twym pokojem

Htft faunbgki

Fol J. Urbanowicz