223428267

Kazimierz Dziewoński, Elżbieta Iwanicka

rodkiem jest słabsze niż w poprzednich przypadkach, co jest wynikiem przeobrażeń ludnościowych, gospodarczych i społecznych. Można jednak sądzić, że wkrótce osiągnie ono nasilenie podobne do występujących w regionie poznańskim i krakowskim.

e)    Region łódzki o wyraźnie choć niedawno wykształconym głównym ośrodku, przy niezbyt rozległej strefie wpływów i dużych strefach wzajemnego przenikania się wpływów z innymi ośrodkami (warszawskim poznańskim, a nawet lubelskim). Tereny silnego powiązania ograniczają się przy tym do obszarów silniej uprzemysłowionych i posiadających dogodne połączenia komunikacyjne z głównym ośrodkiem Łodzią.

C. Regiony w pełni niewykrystalizowane

f)    Region lubelski o wyraźnie wykształconym, ostatnio silnie rosnącym w znaczeniu, głównym ośrodku i nader wyraźnie wykształconej strefie wpływów, przesuwającej się na południe na tereny woj. rzeszowskiego. Region lubelski ma dużą strefę wzajemnego przenikania się wpływów z regionem warszawskim, przy czym cały region w pewnym zakresie podlega wpływom ośrodka warszawskiego. Można zakładać, że z biegiem czasu krystalizacja struktury regionu posunie się naprzód, a wpływy ośrodka warszawskiego ulegną osłabieniu.

g)    Region gdański to region o wyraźnie wykształconym, i wyraźnie wyspecjalizowanym głównym ośrodku, z nierównomiernie i niejednolicie wykształconą strefą wpływów.

h)    Region szczeciński, podobny do gdańskiego, lecz o jeszcze słabiej wykształconym głównym ośrodku; pozbawiony wyraźnie zarysowanej strefy wpływów.

Do obszarów, które trudno zaliczyć do wyraźnie wyodrębnionych regionów kulturalnych należy zaliczyć większość obszarów woj. koszalińskiego, bydgoskiego, olsztyńskiego, białostockiego i kieleckiego oraz niektóre powiaty województw przyległych.

Fakt niepełnego rozwoju struktury regionów kulturalnych w Polsce oraz stwierdzenie występowania poważnych procesów zmieniających strukturę regionalną w tym zakresie stwarza niewątpliwie potrzebę kontynuowania studiów w tej dziedzinie, przy czym analiza pochodzenia uczących się na wyższych uczelniach może nadal stanowić ich punkt wyjściowy.

W pracy takiej należałoby jednak przeprowadzić dokładniejszą analizę pochodzenia studentów, związanych z określonymi typami szkolnictwa wyższego, a w szczególności z wyższymi szkołami rolniczymi, ekonomicznymi, prawniczymi oraz niektórymi technicznymi. Mają one bowiem wyraźniejszą regionalizację zasięgu wpływów zarówno w zakresie rekrutacji, jak i obsługi terenu. Pozostałe wyższe uczelnie skutkiem często daleko posuniętej specjalizacji — mają niejednokrotnie zasięg ogólnokrajowy, a strefy ich wpływów wzajemnie się przenikają, nie prowadząc do po-. wstawania wyraźnie występujących struktur regionalnych i regionów kulturalnych.

Z Pracowni Regionalizacji Ekonomicznej Instytutu Geografii PAN