2251772397

METODYKA OPRACOWANIA ZASAD GROMADZENIA ZBIORÓW 153

Każdy z tych dokumentów liczy ponad 200 stron. Zasady wydane przez UK mają strukturę trójczłonową: wstęp, część szczegółową (analizę zbioru) oraz indeksy. Dokumenty UC i US są bardziej rozbudowane; każdy z nich zawiera ponadto rozdział omawiający ogólne założenia polityki gromadzenia oraz załączniki. Biblioteki UK i US prezentując swoje zbiory, użyły formy narracyjnej, natomiast bibioteka UC przedstawiła analizę zbiorów w formie tabelarycznej.

We wstępach, o różnej zresztą objętości, dobitnie zaakcentowano cele, które przyświecały podjęciu prac nad zasadami. Najważniejsze z nich to: stworzenie planu rozwoju zbiorów, skorelowanie tego rozwoju z programami dydaktycznymi i badawczymi uniwersytetu, charakterystyka zbiorów przy użyciu ujednoliconej terminologii, określenie mocnych i słabych stron zbiorów, wyznaczenie obszarów szczególnej odpowiedzialności w zakresie gromadzenia, przełożenie potrzeb użytkowników biblioteki na wytyczne dotyczące doboru materiałów. Zasady — co szczególnie podkreśliła biblioteka US — będące swoistą umową między bibliotekarzami i pracownikami naukowymi (użytkownikami), są rodzajem sita, przez które przesiewa się roczną produkcję wydawniczą. Po takiej operacji pozostają tytuły najbardziej bibliotece potrzebne, a zarazem mieszczące się w wyznaczonym jej limicie budżetowym.

Oprócz przedstawienia celów zasad, biblioteka US określiła też krąg ich adresatów. Są nimi: pracownicy naukowi, studenci, specjaliści dziedzinowi, oddziały biblioteki i jednostki organizacyjne uniwersytetu, specjaliści dziedzinowi i kierownictwo innych bibliotek, przede wszystkim współpracujących, a także inne osoby.

Autorzy zasad gromadzenia biblioteki UC podkreślają we wstępie, że podjęcie decyzji o przystąpieniu do opracowania zasad nie było łatwe, mimo iż potrzeby takie występowały od dawna. Decydującym impulsem okazał się program współpracy z US oraz grant fundacji Mellona. To właśnie dzięki pomocy ze strony tej Fundacji rozpoczęto systematyczną pracę nad określeniem stopnia kompletności istniejącego księgozbioru.

Pierwsza wersja zasad biblioteki US została opracowana w 1970 r. Uznana za wręcz klasyczną, stała się ona podstawą do tworzenia podobnych dokumentów w wielu bibliotekach naukowych Stanów Zjednoczonych. Zmiany, które zaszły od 1970 r., zmusiły bibliotekę US do stworzenia nowej wersji zasad; jej opracowanie w 1980 r. było możliwe — podobnie jak w UC — dzięki wsparciu Fundacji Mellona.

Ogólne założenia polityki gromadzenia odzwierciedlające zarówno w dokumencie UC, jak i US rzeczywiste potrzeby społeczności akademickich, profile obydwu uniwersytetów oraz ich preferencje badawcze, powstały w wyniku współdziałania bibliotek z pracownikami naukowymi. Według nich każda zmiana w programach akademickich powinna pociągać za sobą modyfikację zasad, dlatego też należy zapewnić stały przepływ informacji między użytkownikami a książnicami. Wstęp do zasad US przynosi odpowiedź na pytanie, jaką bibliotekę można nazwać dobrą. Według autorów jest to przede wszystkim