2251772399

METODYKA OPRACOWANIA ZASAD GROMADZENIA ZBIORÓW 155

dostępny. Z zasady nie zbiera się tłumaczeń, chyba że są one wzbogacone

0    komentarze. Biblioteka UC dąży do zgromadzenia kompletu dysertacji powstałych w macierzystej uczelni (często w 2 egzemplarzach), natomiast dysertacje pochodzące z innych uniwersytetów — otrzymywane z reguły w ramach wymiany — podlegają ostrej selekcji. Dopuszczalny jest także zakup dysertacji, ale jedynie na konkretne zamówienie. Prace o charakterze popularnym kupowane są wyłącznie na konkretne zamówienie.

W bibliotece US jedynymi dopuszczalnymi materiałami wieloegzemp-larzowymi są: podręczniki, wydawnictwa najczęściej poszukiwane przez czytelników, które otrzymały nagrody literackie oraz te, które pracownicy naukowi uznali za niezwykle potrzebne do realizacji programów dydaktycznych. W dokumencie biblioteki UC zasady gromadzenia wydawnictw wieloegzemplarzo-wych nie zostały sformułowane, gdyż na ówczesnym etapie prac zakładano, że wieloegzemplarzowość jest dopuszczalna jedynie w księgozbiorze przeznaczonym dla studentów niższych kursów.

Część wstępna zasad US kończy się omówieniem zakresu obowiązków specjalistów dziedzinowych. Bibliotekarze ci są ekspertami znającymi rynek wydawniczy określonego obszaru geograficznego (w przypadku literatury obcej), bądź określonej dziedziny (w przypadku literatury krajowej). Ich obowiązkiem jest śledzenie wszystkich nowości wydawniczych z zakresu lub zasięgu swojego działania. Są także odpowiedzialni za realizację krajowych

1    międzynarodowych umów dotyczących wymiany i pozyskiwania materiałów.

W części szczegółowej zasad wszystkie trzy biblioteki przedstawiły analizę stopnia kompletności gromadzenia. W zasadach UK i US dotyczy ona jedynie bieżącego gromadzenia (w dokumencie US w kilku przypadkach zamieszczono także charakterystykę istniejącego zbioru). Biblioteka UC zaprezentowała zarówno stopień kompletności istniejącego zbioru, jak i pożądany stopień jego kompletności, pominęła natomiast w zasadach dane dotyczące kompletności bieżącego gromadzenia, gdyż wydłużony cykl wydawniczy znacznie je zdezaktualizował.

Szczegółową część zasad gromadzenia UK ułożono według specjalizacji poszczególnych bibliotekarzy, odpowiedzialnych za dobór materiałów bibliotecznych. Układ zasad US odpowiada podziałowi na dyscypliny oraz programy realizowane przez macierzystą uczelnię. Dziedziny reprezentowane w zbiorach UC podano w tabeli skonstruowanej zgodnie z zaleceniami Conspectusa.

We wszystkich trzech bibliotekach podstawą części szczegółowej zasad były konspekty, opracowane przez specjalistów dziedzinowych, którzy opisali rzeczywisty zakres swojego działania. W UC każdy specjalista dziedzinowy wypełnił formularz, w którym podano ok. 700 działów klasyfikacji Biblioteki Kongresu. Obowiązkiem wypełniającego było wskazanie wszystkich dziedzin, które choćby w najmniejszym stopniu są przedmiotem jego zainteresowania. Mógł on również rozszerzyć klasyfikację, tak aby wydobyć wszystkie niuanse w obszarach jego odpowiedzialności. W wyniku tej operacji liczba działów wzrosła do ok. 1200.