2278215424

15

1.2. Planowo-zapobiegawczy system utrzymania nawierzchni kolejowej

Rysunek 1.1. Model eksploatacji drogi kolejowej (V — prędkość, q — nacisk osiowy, S — skrajnia, Q — natężenie przewozów; indeksy: eksp — zdefiniowane przez wymagania przewozowe, dop — dopuszczalne z uwagi na stan drogi kolejowej) [23].

□    konserwacja, w ramach której wykonywane są drobne naprawy z wykorzystaniem sprzętu zmechanizowanego.

Przyjęto zasadę, że cykl podstawowy w naprawach planowo-zapobiegawczych wyznaczany jest przez dwie następujące po sobie naprawy główne, między którymi wykonywane są naprawy bieżące. Ilustruje to rysunek 1.2.

Długość cyklu podstawowego w systemie planowo-zapobiegawczym uzależniano najczęściej od:

□    kategorii linii;

□    natężenia przewozów;

□    konstrukcji toru;

□    szybkości pociągów [21].

Przy takim systemie planowania rola diagnostyki ograniczała się w zasadzie do wykrywania w torze miejsc wymagających natychmiastowej interwencji zespołów naprawczych. Lokalizacja usterek innego rodzaju nie była potrzebna, gdyż zakładano, że ich usunięcie i tak nastąpi podczas najbliższej naprawy bieżącej.