Nawierzchnia kolejowa
1. Nawierzchnia kolejowa powinna stanowić stabilny tor jazdy umożliwiający wykorzystywanie parametrów techniczno-eksploatacyjnych linii w rozumieniu rozdziału I punkt 1 przy zachowaniu kryteriów spokojności jazdy oraz wykorzystywanie dopuszczalnych parametrów geometrii toru określonych w polskich normach i specyfikacjach o interoperacyjności kolei z uwzględnieniem wadliwości dopuszczonej w warunkach zmiany parametrów eksploatacyjnych<3).
2. Elementy składowe nawierzchni kolejowej stanowią: szyny, podkłady, podrozjazdnice, złączki, rozjazdy, przyrządy wyrównawcze, kozły oporowe oraz podsypka; zamiast podkładów i podsypki, mogą być stosowane alternatywne niekonwencjonalne typy nawierzchni.
3. Rysunki konstrukcyjne nawierzchni z szyn UIC60(60E1) i S49(49E1) przedstawiono w załączniku 3.
4. Do czasu dokonania modernizacji, dopuszcza się w eksploatowanych torach występowanie innych rozwiązań konstrukcyjnych niż podano w załączniku 3, pod warunkiem, że odpowiadają przepisom obowiązującym w okresie ich ostatniego remontu lub modernizacji i zapewniają bezpieczeństwo ruchu pociągów z dopuszczalnymi prędkościami.
5. W torach klasy 0, 1 lub 2 można stosować szyny (wstawki) o długościach mniejszych od standardowych, lecz nie krótszych niż 50% długości standardowej. W torach klasy 3, 4 i 5 można stosować szyny (wstawki) nie krótsze niż 6 m.
6. Przy wykonywaniu napraw szyn w torze, dopuszcza się stosowanie szyn nie krótszych od:
1) 12 m na liniach o dopuszczalnych prędkościach większych od 160 km/h,
2) 8 m na liniach o dopuszczalnej prędkości maksymalnej równej lub większej od 140 km/h ale mniejszej lub równej 160 km/h,
3) 6 m na liniach o dopuszczalnej prędkości maksymalnej mniejszej od 140 km/h.
7. Charakterystyki techniczne szyn przedstawiono w załączniku 4.
17