2371743245

higieniczne i opiekuńcze, etc.). Prowadzi to do ogromnie wielu obrazów klinicznych zespołów chorobowych, których wykrywanie i prowadzenie jest dużym wyzwaniem intelektualnym. Przesiewową identyfikację pacjentów geriatrycznych zapewnia stosowanie kwestionariusza VES-13, honorowane przez NFZ w Polsce do rozliczania procedury COG w czasie hospitalizacji w oddziałach geriatrycznych (p. Rozdział 9.).

Skutki przebytych, współistniejących, zarówno rozpoznanych, jak i ukrytych chorób, manifestują się u takich pacjentów w postaci tzw. wielkich zespołów geriatrycznych (od ang. Geriatrie Giants), do których należy otępienie, depresja, majaczenie, niestabilność chodu i zaburzenia równowagi, upadki, niedożywienie kaloryczno-białkowe, hipotonia ortostatyczna, nietrzymanie moczu lub/i stolca, odleżyny, zaburzenia układu sercowo-naczyniowego, hormonalne, etc. Każdy z wymienionych problemów geriatrycznych stanowi sumę złożonych deficytów funkcjonalnych: narządowych (serce, mózg, wzrok, słuch, skóra, etc.) , układowych (krążenie, oddychanie, wydalanie, poznawanie, emocje, etc.) i społecznych (relacje rodzinne, samotność, niedostatek materialny, opiekuńczy, etc.). Ich wykrywanie jest łatwiejsze przy zastosowaniu baterii standaryzowanych testów wchodzących w zakres instrumentarium COG (p. Rozdział 9). Z tego powodu COG stanowi standard w podejściu geriatrycznym wobec starszego pacjenta¹.

Ideą podejścia geriatrycznego jest zespołowa i interdyscyplinarna współpraca wszystkich praktyków geriatrycznych - lekarza, pielęgniarki, fizjoterapeuty, psychologa, opiekuna medycznego, terapeuty środowiskowego, pracownika socjalnego, a w razie potrzeby również logopedy, dietetyka, farmaceuty lub kapelana. Każdy z nich w pierwszej kolejności ocenia pacjenta za pomocą profesjonalnych metod przypisanych swojemu zawodowi, a jednocześnie dokonuje oceny funkcjonalnej lub interpretacji COG w celu zdefiniowania priorytetowych u indywidualnego pacjenta obszarów potrzeb. Te zdefiniowane wówczas problemy są poddawane fazie rozwiązywania przez poszczególnych członków zespołu w ramach interdyscyplinarnej współpracy. Procedurę podejścia geriatrycznego ilustruje rycina 1.

8

1

Bień B. An older person as a subject of comprehensive geriatrie approach. Rocz Akad Med Białym. 2005; 50, Suppl. 1:189-92.