2906543029

Konspekt 1/2014 (50) — Gość „Konspektu’ 9

w Polsce swoich wielbicieli od lat. Bardzo dobrze przyjmowana jest na przykład współczesna dramaturgia. Niesłabnącym powodzeniem cieszą się dramaty Iwana Wyrypajewa, Nikołaja Kolady, Olega i Władimira Presniakowów czy Jewgienija Griszkowca, co jest zasługą tłumaczki Agnieszki Lubomiry Piotrowskiej. Polski czytelnik może także sięgnąć po przekłady najnowszej prozy rosyjskiej: Tatiany Tołstoj, Wiktora Pielewina, Władimira Sorokina, bardzo popularnego Borysa Akunina czy Aleksandry Ma-rininy. Obraz rosyjskiej literatury współczesnej w Polsce wydaje się być w miarę pełny, choć niektórzy wybitni nieżyjący pisarze są raczej słabo znani. Do nich należy m.in. Andriej Pła-tonow, ale gwoli usprawiedliwienia należy podkreślić, ze „spolszczenie” groteskowej, przesyconej neologizmami warstwy językowej jego powieści stanowi poważne wyzwanie dla każdego tłumacza.

Teraz odwrotnie: czy literatura polska jest obecna w rosyjskim dyskursie artystycznym i naukowym? Czy dzieła naszych poetów i pisarzy, zwłaszcza współczesnych, w istotny sposób oddziałują na autorów w Rosji?

Polska literatura zawsze cieszyła się w Rosji dużą popularnością. Niemało rosyjskich tłumaczy propagowało polskich poetów, prozaików, dramaturgów. Tłumaczono romantyków i poetów dwudziestolecia międzywojennego, także Brunona Schulza, Witolda Gombrowicza, Czesława Miłosza i Wisławę Szymborską. Znana jest twórczość Olgi Tokarczuk, Doroty Masłowskiej, Andrzeja Stasiuka czy Andrzeja Sapkow-skiego. Dużą popularnością cieszą się kryminały Joanny Chmielewskiej, którą rosyjska krytyka literacka uważa za twórczynię podgatunku powieści kryminalnej („kryminał z przymrużeniem oka” - „ironiczeskij detektyw”). Duże nadzieje można wiązać ze wspólną inicjatywą krakowskiego Instytutu Książki i Instytutu Tłumaczeń w Moskwie. Jeszcze w ubiegłym roku obie instytucje podpisały porozumienie, którego celem są wspólne działania promujące literaturę rosyjską w Polsce i polską w Rosji. Przewidziano spotkania tłumaczy literatury rosyjskiej i polskiej oraz wymianę doświadczeń, ale najważniejszym zadaniem jest przygotowanie serii wydawniczej „Biblioteka Rosyjska” w języku polskim oraz serii wydawniczej „Biblioteka Polska” w języku rosyjskim.

Jak wygląda współpraca pomiędzy przedstawicielami filologii rosyjskiej Instytutu Neofilologii naszej Uczelni a środowiskami akademickimi i kulturalnymi w Roąji?

Współpracujemy z wieloma ośrodkami naukowymi w Rosji, a także na Ukrainie. Nasi studenci wyjeżdżają na studia semestralne do Moskwy i do Kijowa, studenci tamtejszych uczelni biorą udział w^r zajęciach w naszym Instytucie. Pracownicy naukowi uczestniczą w wielu konferencjach, sympozjach, kwerendach bibliotecznych organizowanych przez rosyjskie ośrodki naukowe w Moskwie, Petersburgu, Tiumeniu, Czelabińsku.

JaJkie jest zainteresowanie językiem i kulturą Rosji wśród polskich uczniów?

W polskich szkołach - gimnazjach i liceach -uczniowie coraz rzadziej chcą się uczyć języka rosyjskiego. Spadek zainteresowania filologią