2906543230

B4 — Hipoterapia — Konspekt 1/2014 (50)

z nią ściśle związana. Jest to jazda konna dla osób niepełnosprawnych, która umożliwia im udział w sporcie i rekreacji, przy czym ma także aspekt terapeutyczny.

W Polsce głównym ośrodkiem hipoterapii jest Polskie Towarzystwo Hipoterapeutyczne (PTHip). Jego pracownicy prowadzą szkolenia terapeutów, zakładąją i kontrolują stajnie hipoterapeutyczne na terenie całej Polski, a także organizują krajowe i międzynarodowe konferencje naukowe dotyczące właśnie hipoterapii.

A jak to wygląda w Rosji?

POCZĄTKI HIPOTERAPII W ROSJI

Wszystko zaczęło się od... Polaka. Marian Jaroszewski, pedagog specjalny i hipoterapeuta, będący aktualnie wiceprezesem PTHip-u, w latach osiemdziesiątych zaczął dość często jeździć do Moskwy. Były to wyjazdy związane ze wspólnotą „Wiara i światło”, pomagającą osobom z niepełnosprawnością intelektualną. Już wtedy interesował się hipoterapią. Na jednym ze spotkań z Rosjanami opowiedział, czym się zajmuje w Polsce. Okazało się wówczas, ze w Rosji również są osoby zainteresowane tego typu formą terapii. Nie ma natomiast wykwalifikowanych hipoterapeutów, którzy mogliby zaopiekować się pacjentami oraz prowadzić specjalistyczne ośrodki. W związku z tym Jaroszewski zaproponował, ze może wyszkolić pewną grupę osób, które mogłyby zaadaptować metodę hipoterapii w Rosji.

W 1989 r. na turnus rehabilitacyjny z terapeutyczną jazdą konną Mariana Jaroszewskiego przyjechało 12 młodych osób z Rosji. W następnym roku na t urnusach zjawiło się ich juz około 70. Byli to głównie studenci, zainteresowani wykorzystaniem metody hipoterapii w praktyce. Podczas pobytu w Polsce nauczyli się podstaw teoretycznych hipoterapii i sposobów jej prowadzenia. Po powrocie do Rosji osoby te zawarły porozumienie z moskiewskim Liceum Medycznym, dostały tez budynek, w którym zorganizowano pierwszą stajnię dla koni pod hipoterapię. Ale to był dopiero początek. Trzeba było jeszcze znaleźć lekarza konsultanta. Poza tym szkolenie, które pierwsi rosyjscy hipotera-peuci przeszli w Polsce, było szkoleniem na poziomie podstawowym. Rozwój ośrodka wymagał dalszego kształcenia specjalistów oraz nawiązania współpracy z placówkami w Anglii, Francji i Niemczech, które miały' wtedy większe od Polski doświadczenie w stosowaniu hipoterapii.

Zostało to spełnione. Rosjanie zaprosili do ośrodka specjalistów z Anglii i Francji. Nawiązali też współpracę z doktor Noemi Siemionowi-czową Robert, lekarzem sportowym Rosyjskiego Związku Jeździeckiego. W tym czasie przeniesiono ośrodek na moskiewski Hipodrom. Kiedy wszystko juz ruszyło pełną parą, powstała Narodowa Federacja Leczniczej Jazdy Konnej i Sportu Jeździeckiego (IlauHOHajibiiafl <J>e-Aepauiifl ;uih jieMCÓHOH BepxoBon ej/ibi h HHBaJiHAHoro Koimoro cnopra - H<1>J1), która miała czuwać nad rozwojem i funkcjonowaniem hipoterapii w Rosji. Było to w latach 1992-1993. Opracowano wówczas program kształcenia hipoterapeutów, aby można było szkolić specjalistów w Rosji, bez konieczności wyjeżdżania za granicę.

ROSYJSKA HIPOTERAPIA DZIŚ - ROZWÓJ I MOŻLIWOŚCI

Jak dziś wygląda hipoterapia w Rosji? Obecnie funkcjonuje w tym kraju ponad kilkadziesiąt ośrodków hipoterapii. Są one finansowane z funduszy miejskich i samorządowych, czasami przez ośrodki jeździeckie. Nąjlepsze i nąj-większe ośrodki hipoterapeutyczne znąjdująsię w Moskwie i Sankt-Petersburgu. H<W1 organizuje ogólnorosyjskie i międzynarodowe konferencje na temat hipoterapii, a także zawody jeździeckie dla osób niepełnosprawnych.

Niestety, liczba ośrodków jest wciąż niewy-starcząjąca. Są one skupione przede wszystkim w okolicach dużych miast i osoby mieszkające w małych miejscowościach mają trudności z dojazdem na ząjęcia. Kolejny problem to koszty, jakie muszą ponosić pacjenci. Hipoterapia