3547344105

DEFINICJA KOGNITYWNA TERMINÓW „TABLOID” I „TABLOIDYZACJA” 29

—    studenci: treści niewartościowe; nijakie; błahe; nieistotne; prymitywne; nieprofesjonalne; nachalne; niski poziom; brak konstruktywnych sądów; nic poważnego; niska wartość merytoryczna; nieistotne wydarzenia, kiczowate; tania informacja, bez głębszego sensu; płytkie treści; niezbyt duży poziom intelektualny; kwestie mało ważne; bzdury nic nie wnoszące do życia cywilizowanych ludzi; mało informacji i wiadomości na temat gospodarki i ekonomii; mało interesujące pierdoły (zwraca uwagę wzmacniający wulgaryzm); „mnogość tematów z życia wziętych” (zwraca uwagę ironiczny cudzysłów),

—    urzędnicy: spłycenie przekazu; banalizacja; ograniczenia i przeinaczenia informacji; niski poziom merytoryczny; tandetne idee; kreowanie szmiry; przekraczanie granic etyki; brak norm, brud, najniższe instynkty; rzucają cień na jakiś temat; śmieć prasowy; w poczekalni u dentysty; strata czasu; przekraczanie granic estetyki i dobrego smaku; prostackie, wulgarne i pospolite; jednoznacznie negatywne skojarzenie; dla ludzi wykształconych ma zabarwienie pejoratywne.

3.    Postacie. Ta cecha dotyczy postaci — bohaterów artykułów w tabloidach. Respondenci wymienili tylko jedną — bardzo wyrazistą — kategorię osób. Zwraca uwagę niechętny stosunek do niej:

—    studenci: życie gwiazd; życie prywatne osób publicznych; osoby publiczne; gwiazdy; rzekome gwiazdy; ludzie show-businessu, politycy,

—    urzędnicy: ludzie z pierwszych stron gazet; z życia celebrytów; dotyczące życia znanych osób; ekshibicjonizm celebrytów i „gwiazd podejrzanego autoramentu”; na temat prywatnego życia znanych osób publicznych; życie tzw. gwiazd.

4.    Profil treści. Ten aspekt odnosi się do nadawania treściom w tabloidach odpowiedniego profilu, czyli specyficznego obrazowania poprzez wyróżnienie („podświetlenie”, wysunięcie na plan pierwszy) określonych cech semantycznych — jako szczególnie ważnych. Dla respondentów czynnikiem dominującym, jednoznacznie kształtującym przekaz jest tylko jeden wyrazisty profil: sensacji i skandalu. Stygmatyzuje on wszystkie pojawiające się treści w definiowanej prasie:

—    studenci: skandale; sensacje z wszystkiego; tematy krzykliwe; szokujące tematy; wyolbrzymianie problemu,

—    urzędnicy: nadanie informacji charakteru sensacji; tanie sensacje za wszelką cenę; skandaliczne wydarzenia; epatowanie sensacją nawet tam, gdzie jej w ogóle nie ma; chwytliwość tematyki; mają szokować; szukanie „gorących” tematów; przejaskrawienie.

5.    Szata graficzna. Ta cecha odnosi się do formalnych aspektów typograficznych, cech edytorskich:

—    studenci: więcej fotografii niż tekstów; duży format; kolorowe obrazki; kolorowe zdjęcia; wielkie tytuły; dużo kolorowych zdjęć; mnóstwo zdjęć, wielkie nagłówki, mało tekstu,

—    urzędnicy: kolorowe zdjęcia; krótkie, zwięzłe informacje; więcej zdjęć niż tekstu; duża ilość fotografii uzyskiwanych często przez aktywnych „paparazzich”; tekst bardzo zwięzły; kolorowe, bogato ilustrowana; zdjęcia reklamowe.

Oblicza Komunikacji 3/2010 © for this edition by CNS