4631369967

NARZĘDZIA CHEMII KOMBINATORYCZNEJ. CZĘŚĆ 2 1071

-    trudnej syntezy prekursora łącznika (np. łącznik PAL),

—    wprowadzania łącznika o dużej masie cząsteczkowej, odpowiedzialnego za uzyskanie żelu o mniejszym teoretycznym stopniu funkcjonalizacji.

TFA/DCM

Schemat 7. Zastosowanie łącznika MAMP do syntezy amidów drugorzędowych

Kolejną bardzo ważną grupą są łączniki tritylowe. Ich zaletą w porównaniu z w/w jest odporność na działanie czynników nukleofilowych (w przeciwieństwie do łącznika Wanga czy łącznika SASRIN). Wynika to z przestrzennego zatłoczenia grup fenylowych, które zapobiegają atakowi nukleofila na wiązanie estrowe. Kation powstający podczas rozszczepienia łącznika jest słabym nukleofilem i nie ulega reakcjom ubocznym np. alkilowaniu. Wszystkie niżej wymienione (Schemat 8) łączniki tritylowe posłużyły do kotwiczenia aminokwasów [7]. W zależności od podstawników w łączniku tritylowym, zmienia się czułość wiązania estrowego na działanie kwasów. Łącznik 2-chlorotritylowy wymaga do rozszczepienia TFA w DCM (1-50% z dodatkiem 5% triizopropylosilanu) lub heksafluoro-2-propanolu w DCM (30%), czyli umiarkowanie silnych kwasów. Czułość na działanie kwasów wzrasta w szeregu 2-chlorotrityl, 4-chlorotrityl i trityl, 4-metylotrityl, 4-metoksytri-tyl. Cztery ostatnie łączniki mogą ulec rozszczepieniu nawet pod wpływem słabych kwasów (np. 1 -hydroksybcnzotriazolu używanego podczas tworzenia wiązania pep-tydowego). Do rozszczepiania wszystkich łączników tritylowych wystarcza mie-