5139625715

64

Wracałam pod wrażeniem, że dzień ten był prawdziwym dla nas wypoczynkiem. We Włoszech widziałam rękę geniusza ludzkiego, tu podziwiałam rękę Stwórcy.

Kazimiera Lubelska

ucz. III. k. sem.

Z KRAKOWA.

Ostatnim etapem naszej podróży była prastara stolica Jagiellonów. Przyjechałyśmy do Krakowa wieczorem. Pierwszy to był nocleg w kraju, dokąd nas już coraz bardziej ciągnęła tęsknota. Cieszymy się, że wnet już zobaczymy stęsknionych za nami rodziców, że zaspokoimy ich ciekawość opisem cudów włoskich. Marzymy o krewnych, znajomych i usypiamy trudami podróży znużone.

Budzi nas hejnał z wieży Maryackiej. Przecieramy oczy senne i zdajemy sobie sprawę, że jesteśmy w Krakowie, w starym grodzie naszym. Zasłuchujemy się w melo-dyę rycerskiej pobudki, przy wtórze której wojska nasze uderzały kiedyś na wroga. Radość dziwna, pomieszana z zadumą, nas ogarnia. Idziemy w milczeniu na zwiedzanie miasta.

Kraków ma swój wyłączny charakter, z dawnych czasów zachowany tak doskonale, że odróżnia się tern od wielu starożytnych miast Europy. Wchodzimy na Rynek. Patrzymy na miejsce, gdzie Kościuszko składał przysięgę narodowi, zdaje się nam, że widzimy szeregi wojsk polskich i samego wodza w sukmanie. Przeszłość cała przesuwa się przed naszemi oczyma. Pojmujemy i przyszłość naszą. Wiekopomny napis na kamieniu przypomina nam, że do wolnej Polski iść trzeba przez zbrojny czyn uświadomionego ludu. Nie tracimy jednak czasu, aby przynajmniej najważniejsze zabytki miasta w ciągu jednego dnia zobaczyć. Wstępujemy do kościoła Maryackiego i zatrzymujemy się dłużej przed ołtarzem Wita Stwosza. Z dumą na ten ołtarz pa-