5192604968

134-

1.    Sektor prywatny okazał sie bardziej odporny na zakłócenia warunków gospodarowania. niż sektor uspołeczniony. Przejawia sie to w większości badanych zagadnień: w zatrudnieniu, przemyśle. budownictwie. Jedynie w rolnictwie zasada powyższa nie potwierdziła sie. lecz nie została również zakwestionowana. co może wynikać 2 niedostosowania zasobu informacji statystycznych do badania tego właśnie zagadnienia. Większa sprawność sektora prywatnego można tłumaczyć m.in. procesami zachodzącymi na rynku pracy. w wyniku których nastąpiło znaczne zmniejszenie zatrudnienia w gospodarce uspołecznionej przy jego jednoczesnym wzroście w sektorze pracującym według zasady "indywidualnej przedsiębiorczości " .

2.    Wskutek kryzysu w układzie regionalnym polskiej gospodarki nie zaszły istotne zmiany. Pokonywanie załamania gospodarczego zostało oparte na strategii przywracania struktur przedkryzysowych, w tym także struktur regionalnych. W rezultacie. wojewódzkie zróżnicowania w roku 1987 nie sa jakościowo różne od sytuacji z roku 1976. Możemy wyróżnić tu jednak dwie fazy: zmniejszania sie różnic międzyregionalnych w czasie najgłębszego załamania i przywracania poprzednich proporcji w trakcie jego pokonywania.

3.    Działania przeciwdziałające kryzysowi wynikały z decyzji podejmowanych w dwóch układach: zhierarchizowanym układzie administracji państwowej (której podlegały także przedsiębiorstwa uspołecznione) oraz w układzie indywidualnej przedsiębiorczości. zachowującym znacznie większa autonomie. Układ zhierarchizowany był oczywiście układem dominującym. co wynika ze struktur własnościowych w polskiej gospodarce. Mimo tej dominacji można jednak odróżnić skutki decyzji podejmowanych w obu tych układach, bowiem w sytuacji załamania gospodarczego prowadziły one do odmiennych procesów regionalnych:

- układ zhierarchizowany reagował w sposób, w wyniku którego następowało wyrównywanie różnic tniedzyregio-