5167289588

Nr 1/1952 WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO 103

Dotychczasowa podstawa, na której opiera się współpraca naukowców, ma charakter pracy czysto społecznej. Wydaje się konieczne zabezpieczenie finansowe poradni przez: a) wyodrębnienie budżetowe,

b)    rozwiązanie sprawy finansowania prac naukowców współpracujących przy opracowaniu usprawnień,

c)    zapewnienie w budżetach KTiR sum na akcję szko-leniowo-odczytową. .

Doświadczenia minionego okresu rozwoju ruchu współpracy naukowców z racjonalizatorami produkcji wskazują wyraźnie na ogromne znaczenie, jakie ruch współpracy ma dla rozwoju racjonalizacji, dla związania naszych uczelni technicznych z praktyką naszego przemysłu, dla pracy politycznej na wyższych uczelniach. Rozwijający się jednak żywiołowo ruch współpracy nauki z praktyką — wobec braku wytycznych, ram organizacyjnych i opieki — często zbacza z właściwej drogi, nie rozwijając wszystkich swych możliwości. Konieczne zatem jest jak najszybsze ujęcie go w ramy organizacyjne i polityczne, nadanie mu właściwego kierownictwa i kierunku oraz opracowanie wspólnie z CRZZ wytycznych, stwarzających polityczne, organizacyjne i finansowe ramy do dalszego rozwoju ruchu współpracy uczelni technicznych z racjonalizatorami.

$

Narada Wrocławska była niewątpliwie dalszym mobilizującym czynnikiem rozwoju współpracy.naukowców z racjonalizatorami. Wydaje się jednak konieczne dla właściwego jej wykorzystania i rozpowszechnienia jej postanowień zorganizowanie konferencji sprawozdawczych w poszczególnych ośrodkach akademickich — konferencji, które zapoznają cały personel naukowy wyższych uczelni z dorobkiem narady. Tezy, zawarte w niniejszym artykule, należałoby, przedyskutować na tych właśnie konferencjach.

, JAKUB HAMER

WŁAŚCIWA PRACA

ZAKŁADOWEJ KOMISJI WYNALAZCZOŚCI

Art. 16 dekretu o wynalazczości pracowniczej z dnia 12 października 1950 r. zlecił Przewodniczącemu PKPG określenie organów, powołanych do przyjmowania i oceniania pracowniczych wynalazków, udoskonaleń technicznych i usprawnień. Określenie to nastąpiło w zarządzeniu Przewodniczącego PKPG z dnia 7 lipca 1951 r. Jest to zasadniczy przepis prawny, który reguluje powstawanie i istnienie Komisji Wynalazczości.

Zarządzenie ustala w § 19 skład Komisji Wynalazczości zarówno funkcjonalnie jak ilościowo. W skład komisji wchodzą: 1) przewodniczący, 2) zastępca przewodniczącego, 3) sekretarz, 4) przedstawiciel Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR, 5) przedstawiciel rady zakładowej (związku zawodowego), 6).przedstawić'el służby finansowo-księgowej, 7) przedstawiciel służby techniczno-produkcyjnej.

Dyrektor powołuje z grona pracowników zakładu osoby do pełnienia funkcji w Komisji Wynalazczości. Funkcję przewodniczącego pełni główny inżynier (zastępca dyrektora do spraw technicznych), a funkcję sekretarza kierownik komórki wynalazczości. Powoływany może być także protokolant, przy czym byłoby wskazane, aby był nim jeden z pracowników komórki wynalazczości, bądź nawet jeden z aktywnych racjonalizatorów produkcji.

W zakładach pracy, w których istnieją Kluby TiR, do komisji wchodzi też techniczny przedstawiciel zakładu w tym klubie. W miarę potrzeby zaprasza się na posiedzenia rzeczoznawców.

Udział w posiedzeniach komisji jest wynagradzany: przewodniczący otrzymuje 30 zł, a członkowie, rzeczoznawcy i protokolant po 22 zł 50 gr. W celu uniknięcia zahamowań w pracy konrsji komórka wynalazczości winna corocznie układać budżet komisji oraz dopilnować, aby potrzebne kwoty zostały wstawione do planu finansowego zakładu pracy.

Ważną rolę w prawidłowości całokształtu pracy komisji ma planowanie posiedzeń. Sekretarz komisji winien ukłactóc kalendarzyk posiedzeń. Na podstawie danych statystycznych, uwzględn'ając planowany wzrost zgłoszeń, można ustalić ilość koniecznych posiedzeń miesięcznych,

zakładając, że na jednym posiedzeniu będzie rozpatrywanych 6—8 projektów. Sekretarz nie. powinien zapominać, że kalendarzyk trzeba uzgodnić z organizacją partyjną, radą zakładową i innymi organ^:zacjami społecznymi, aby nie powstały kolizje z zamierzeniami, planowanymi przez powyższe organizacje. Dobry skutek daje również oparty na praktyce zwyczaj zwoływania posiedzeń w te same dni tygodnia, np. w piątki — w dzień na ogół najmniej obciążony.    •    '    • ^: * ¹

Przygotowanie posiedzenia komisji i wytworzenie klimatu, sprzyjającego rozważaniu projektów racjonalizatorskich, winno obejmować następujące czynności: 1) przygotowania natury organizacyjnej, 2) przygotowanie projektów, 3) zawiadomienie członków, rzeczoznawców i twórców.

Do przygotowań natury organizacyjnej należą: a) sala*, w miarę możliwości z tablicą* szkolną, b) eksponaty, c) pożądany jest również epidiaskop.    ■»    .

Przygotowaniem projektów i innymi przygotowanymi zajmuje się sekretarz (kierownik komórki), który obowiązany jest wstępnie zaznajomić członków z treścią pno-. jektów przed samym posiedzeniem. Ńa dz^:eń lub na dwa dni przedtem dokumentacja może być podana do wiadomości obiegiem. _t    • \

Z zasady należy przyjąć, że każdy z członków komisji . zna przepisy, a zwłaszcza dekret o wynalazczości pracowniczej z dnia 12.10 1950 r., Uchwałę Rady ^Ministrów z dnia 14.4 1951 r. oraz zarządzenie¹ Przewodniczącego PKPG z dnia 7.7 1951 r. Mimo to przewodniczący komisji przed rozpoczęc'em posiedzenia winien-zapytać, czy uczestnikom znane są przepisy. W razre nieznajomości winien wyjaśnić zasadnicze ich założenia. “Kierownik komórki wynalazczości obowiązany jest zapoznać każdego nowego członka konrsji ż obowiązującymi'przepisami, w szczególności z wyżej wspominanymi. Każdy z członków winien mieć do dyspozycji komplet przepisów.    -    *    '

Zawiadomienia o mającym się odbyć posiedzeniu' komisji rozsyła sekretarz na polecen e przewodniczącego 'na 3 dni przed datą posiedzenia. Racjonalizatorzy otrzymują