5167289595

'Nr -1/1952

WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

109

ROBOTNICZO-INŻYNIERSKIE BRYGADY RAC I ON ALI ZATORSKIE

(Na podstawie radzieckiego oryginału: W. S. Kuzniecow „Zespołowe brygady wynalazców“ — opracowali B. Zahn i M. Dworczyk)

Praca W. S. Kuzniecowa *) zapoznaje nas z przyczyną powstania i historią robotniczo-inżynierskich brygad racjonalizatorskich w Związku Radzieckim.

Na wstępie Kuzniecow zapoznaje czytelnika z iśtotą i znaczeniem ekonomicznym głównego produktu swego kombinatu, tj. z twardymi spiekami. Stwierdza, że w okresie istnienia władzy radzieckiej Kombinat Moskiewski był w stanie osiągnąć taki poziom techniki, iż produkuje obecnie twarde spieki wszystkich typów, znanych'w technice światowej.

Rosja carska nie znała pojęcia „metali-diamentów“. Ludzie radzieccy stworzyli tę nową gałąź produkcji. Wspomnienie pierwszych kroków uruchamiania tej produkcji i porównanie ze stanem obecnym mimo woli przywołuje na myśl wspaniałe słowa Włodzimierza Iljicza Lenina:

• Mamy materiał i w bogactwach przyrody i w zapasie sił ludzkich i we wspaniałym rozmachu, który dała twórczości ludowej Wielka Rewolucja, aby stworzyć naprawdę potężną i dostatnią Ruś.2)

Te słowa związane są z okresem, w którym naród radziecki przystąpił do realizacji wielkich stalinowskich p'ę ciolatek. Z nimi też były związane narodziny i całe życic Moskiewskiego Kombnatu Twardych Spieków. Rzeczywiście w ciągu tych lat przemysł twardych spieków zaczął rosnąć, uzyskiwać wciąż nowe zwycięstwa. Wykuwały się kadry młodej gałęzi przemysłu socjalistycznego.

W Kombinacie Twardych Spieków znajdują się setki lu dzi, którzy rozpoczęli swe życ^;e produkcyjne jako robotnicy, a obecnie wyrośli na wykwalifikowanych mistrzów i inżynierów. Wielu inżynierów przeszło razem z kombinatem całą drogę opanowania nowej produkcji, a następ- • nie zostało kandydatami nauk, profesorami. Są też tacy pracownicy, którzy potrafili zdobyć zaszczytny tytuł Laureata Premii Stalinowskiej.

W trakcie tej pracy wyrosło w kombinacie wielu utalentowanych nowatorów produkcji, wynalazców i racjonalizatorów. O działalności ich w najbardz ej wyrazisty sposób świadczy fakt, że w okresie 1941—1947 wynalazki, udoskonalenia oraz usprawnienia inżynierów i robotników kombinatu dały oszczędność 25 milionów rubli. Na- J leży tu jeszcze specjaln^:e podkreślić, że około 60—70% , wynalazców kombinatu stanowili robotnicy i mistrzowie-praktycy.

Rozwój ruchu wynalazczego w Związku Radzieckim ma zapewnione wszelkie warunki. Wynalazcom i racjonaliza- j torom wiele uwagi poświęcają part’a i rząd. W każdym przedsiębiorstwie sprawami wynalazców głęboko i wnikliwe zajmują się organizacje partyjne i związkowe, oka- j żując praktyczną pomoc. Istnieją specjalne biura realiza- ' cji wynalazków, udoskonaleń technicznych i usprawnień jest ustalony system wynagradzania za projekty przyję- i

*^e» ^a przy związkowych komitetach fabrycznych pracują

- ■ ■

^ł) W. s. Kuzniecow, członek komisji masowej wynalazczości pracowniczej przy komitecie zakładowym Moskiewskiego Kombinatu Twardych Spieków.

²) Lenin, Dzieła, tom XXII, str. 376.

komisje masowej wynalazczości, w których skład wchodzą najaktywniejsi wynalazcy-społecznicy.

Jakże odmienne są warunki pracy inteligencji technicznej i robotników w świecie kapitalistycznym!

W gazecie „Trud“ opublikowano opowiadanie dwóch inżynierów radzieckich, którzy po kilku latach pobytu w Ameryce powrócili do kraju.

...W czasie naszego pobytu w Ameryce — pisali — zapoznaliśmy się z pewnym inżynierem, pracującym w fabryce Forda. Codziennie o wczesnej rannej godzinie wychodził on z Dirtsoru, przedmieścia Detroit, do fabrycznego laboratorium chemicznego. Po pracy wracał do domu zmęczony, ze zgaszonym wzrokiem. Dziwiło nas to, że nigdy w domu nie mówił o fabryce. Pewnego razu zaczął jednak mówić. Było to po tym, gdy opowiedzieliśmy mu o naszych nowatorach — ludziach nieustającej myśli twórczej.

Skąd znacie ich wynalazki? — zapytał ze zdziwieniem. — To jest wręcz niemożliwe! Przecież w ten sposób sekret przestaje być sekretem. Niemożliwe! — powtórzył. — My, Amerykanie, nie możemy pozwolić sobie na taki luksus. Czy wiecie czemu mnie, człowieka, który pracował w fabryce Forda 40 lat, dotychczas trzyma się w pracy? Znam kilka sekretów produkcyjnych. Nie daj Boże, abym wyjaśnił je administracji lub właścicielowi. Wyrzuconoby mnie jutro na bruk, jak niepotrzebną rzecz, a na moje miejsce przy-jętoby młodego pracownika.

Ciężko było słuchać tego opowiadania starego specjalisty. W fabrykach amerykańskich wśród inżynierów i robotników ściśle przestrzega się zachowania sekretów produkcji. Strach przed konkurentem czyni ludzi zamkniętymi...

Dla wynalazców radzieckich dziko brzmią take słowa, jak „konkurent", „konkurencja", „sekret osobisty". Wszystko, co meże wzmocnić moc produkcyjną przemysłu radzieckiego, zaoszczędzić środków, podnieść wydajność pracy, wszelkie wynalazki, udoskonalenia techniczne i usprawnienia rozpowszechnia się jak najszerzej nie tylko wewnętrznie, w danym przedsiębiorstwie, lecz i w innych fabrykach Związku Radzieckiego.

W Związku Radzieckim nie można znaleźć takiego człowieka, dla którego interesy państwa nie stanowiłyby treści życia. Interes społeczeństwa kieruje myślą techniczną ludzi radzieckich, nadaje inicjatywie ich i pracy rozmach i śmiałość.

Zresztą sam rozmach myśli technicznej wynalazców radzieckich różni się jak dzień od nocy od sposobu myślenia zagranicznych „posiadaczy sekretów".

W ustroju kapitalistycznym jest on ograniczony wąskimi zainteresowaniami przedsiębiorstwa, w którym pracuje wynalazca. Zmuszony jest stosować się do ciasnych, egoistycznych interesów swych gospodarzy, a interesy te nakładają ciężkie łańcuchy na jego twórczą myśl.

Przykładem, jakie jest życie i praca radzieckich wynalazców, może właśnie służyć działalność Kuzniecowa. Dwadzieścia lat życia poświęcił on sprawie wynalazczości. Rozpoczął pracę w Kombinacie Twardych Spieków jako ślusarz, a ostatnio pracuje jako kierownik oddziału wal-