5167289608

Nr 1/1952

WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

m

misji Planowania Gospodarczego: z dnia 12 października 1949 r. w sprawie finansowania kosztów związanych z realizacją i uruchomieniem usprawnień pracowniczych oraz z dnia 19 października 1949 r. w sprawie sfinansowania nakładów majątkowych powstałych w związku z realizacją usprawnień pracowniczych.

Omawiane zarządzenie ustala źródła i sposób finansowania wydatków, dotyczących: 1) wynagrodzeń za dokonanie pracowniczych projektów wynalazczych (wynalazków, udoskonaleń technicznych i usprawnień), 2) wynagrodzeń i premii za pomoc techniczną, udzielaną przy opracowywaniu pracowniczych pomysłów wynalazczych, 3) premii za współudział w realizacji pracowniczych pomysłów wynalazczych, 4) wynagrodzeń, wypłacanych przedstawicielom kierownictwa zakładów pracy w klubach techniki i racjonalizacji, 5) wynagrodzeń, przysługujących członkom (centralnych) komisji wynalazczości oraz rzeczoznawcom za udział w posiedzeniach tych komisji, 6) wyposażenia i utrzymania klubów techniki i racjonalizacji, 7) urządzania konkursów w zakresie wynalazczości pracowniczej, 3) prenumeraty wydawnictw z dziedziny wynalazczości oraz 9) wykonywania innych zadań w zakresie wynalazczości pracowniczej, określonych w przepisach, wydawanych przez Przewodniczącego PKPG.

HI. Premiowanie i wynagradzanie za pomoc

techniczną

Dekret z dnia 12 października 1950 r. o wynalazczości pracowniczej normuje, że zakłady pracy są obowiązane udzielać pracownikom pomocy technicz-nej, potrzebnej do dokonania pracowniczego projektu wynalazczego. Osoby, które na zlecenie kierów- • nictwa zakładu pracy udzieliły takiej pomocy, mają prawo do otrzymania premii lub wynagrodzenia według zasad, ustalonych przez Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w porozumieniu z Ministrem Finansów. Zasady te określa zarządzenie Przewodniczącego PKPG z dnia 24 sierpnia 1951 r. w sprawie premiowania i wynagradzania za pomoc techniczną. przy opracowywaniu pracowniczych wynalazków, udoskonaleń technicznych i usprawnień (Monitor Polski Nr A-82, poz. 1137)^{1 2}). Zarządzenie to weszło w życie z dniem 21 września 1951 r. i uchyliło jednocześnie dotychczasowe przepisy w zakresie unormowanym tym zarządzeniem.

Wymienione zarządzenie stwierdza, że pomocą techniczną jest: 1) pomoc udzielona przy teoretycznym opracowaniu pomysłu wynalazczego i wykonaniu niezbędnych szkiców oraz 2) pomoc udzielona przy sporządzaniu rysunków technicznych, jak również przy przeprowadzaniu prób i badań oraz przy produkcji doświadczalnej. W pierwszym przypadku osobom, które udzieliły pomocy, przysługuje prawo do otrzymania premii w wysokości do 25% kwoty przewidywanego wynagrodzenia, przypadającego twórcy pomysłu wynalazczego; w razie odrzucenia pomysłu wysokość premii ustala szacunkowo kierownictwo zakładu pracy. W drugim przypadku osobom takim, niezależnie od przyjęcia lub odrzucenia pomysłu wynalazczego, przysługuje prawo do

wynagrodzenia w wysokości, ustalonej przez kierownictwo zakładu pracy na podstawie obowiązujących norm, jeżeli pomoc została udzielona w godzinach pozasłużbowych i jeżeli osoby, które udzieliły tej pomocy, nie otrzymały innego wynagrodzenia.

Premie i wynagrodzenia za pomoc techniczną ustalają i wypłacają kierownictwa zakładów pracy, w których są zatrudnione osoby udzielające tej pomocy. Wypłata następuje po zatwierdzeniu przez kierownika zakładu pracy uchwały komisji wynalazczości o przyjęciu pomysłu wynalazczego.

Skargi w sprawach premiowania lub wynagradzania za udzielenie pomocy technicznej rozstrzyga ostatecznie kierownictwo jednostki bezpośrednio nadrzędnej nad premiującym lub wynagradzającym zakładem pracy.

IV. Brygady racjonalizatorskie

1. Uwagi wstępne

Dnia 28 grudnia 1951 r. weszło w życie zarządzenie Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 15 grudnia 1951 r. w sprawie robotniczo-inżynierskich brygad racjonalizatorskich (Monitor Polski Nr A-104, poz. 1513)^c). Zarządzenie to stworzyło podstawy prawne dla powstających dotychczas samorzutnie i w sposób nie-zorganizowany zespołów wynalazczych, określiło w szczególności zasady dotyczące ich składu osobowego, zakresu działania oraz uprawnień, które będą im przysługiwały w związku z dokonywaniem i współudziałem w realizowaniu pracowniczych pomysłów wynalazczych, mianowicie pracowniczych wynalazków, udoskonaleń technicznych i usprawnień.

W sprawach, dotyczących pracowniczych pomy-* sów wynalazczych, dokonywanych przez brygady racjonalizatorskie i nie uregulowanych tym zarządzeniem, mają odpowiednie zastosowanie przepisy dekretu z dnia 12 października 1950 r. o wynalazczości pracowniczej (Dz. U. R. P. z 1950 r. Nr 47, poz. 428 oraz z 1952 r. Nr 3, poz. 17)..

2. Cel zarządzenia

Celem zarządzenia jest zapewnienie rozwoju nowej, wyższej formy ruchu wynalazczego przez połączenie twórczej inicjatywy i doświadczenia przodowników pracy, robotników i mistrzów z wiadomościami i doświadczeniem techników i inżynierów.

Przepisy zarządzenia są oparte na wzorach Związku Radzieckiego, w którym istniejące już zespołowe brygady- racjonalizatorskie stanowią nową, doskonalszą formę współpracy między robotnikami i pracownikami inżynieryjno-technicznymi w dziedzinie rozwiązywania zagadnień technicznych. Jak wynika z różnych wypowiedzi zamieszczonych w książkach i czasopismach, brygady te zdały pomyślnie egzamin życiowy³). Przyczyniają się one w istotny sposób do

1

G) Tekst (zarządzenia jest przedrukowany w niniejszym

2

numerze Wiad. Urz. Pat. pod poz. 2.

3

) Patrz: N. Pszenicyn „Twórcza współpraca naukowców z ludźmi produkcji w ZSRR", Wiad. Urz. Pat. z 1951 r. Nr 5, str. 700—703; Ł. Terczyński „Przodujący kraj zwycięskiego socjalizmu przykładem i wzorem w akcji wynalazczości'⁴, Wiad. Urz. Pat. z 1951 r.' Nr 5, str. 703—710; D. A. Sidorow „Rezerwy pięciolatki", Wiad. Urz. Pat. z 1951 .r. Nr 0, str. 874—880.

4

¹) Tekst zarządzenia jest przedrukowany w Wiad. Urz. Pat. z 1951 r. Nr 5, p_oz. 59.