Nr. 9
PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY
241
Próba
78.4 75.7
50.5
2 |
3 |
4 |
90 |
78 |
: 64 |
146 |
146 |
150 |
61.2 |
58,2 |
48.5 |
70.8 |
63 |
62.5 |
37.8 |
33.5 |
24.7 |
45
156
35.7 57.2
14.8
Do pomiarów elastyczności luku był stosowany przyrząd, przedstawiony na rys. 2. składający się ze stojaka z umocowanemi kleszczami z elektrodą. Zapłon łuku następował przez potarcie koń-cem elektrody o płytę. Po zapaleniu się łuku przyrząd był pozostawiany samemu sobie, t. j. spawacz nie dotykał już ręką kleszczy, by nie wpłynąć na odstęd „d końca elektrody od płyty. Elektroda wytapiała się w ciągu 5 — 10-ciu sekund, zwiększając odstęp ,,d do chwili przerwy w łuku.
W czasie doświadczeń były notowane: prąd, napięcie w czasie przerwy, a następnie odstęp „d“. Notowanie prądu i napięcia w czasie przerwy ma raczej grubo orjentacyjne znaczenie, gdyż Rys* 2. wskutek szybkich zmian tru
dno o wartości ścisłe. Do ściślejszych należą: notowane napięcia biegu jałowego, prąd zwarcia przy dotknięciu się elektrody do przedmiotu i odstęp .,d'\
Przy doświadczeniach były częstokroć wytwarzane warunki anormalne, t. j. zbyt wielki prąd w stosunku do średnicy elektrod, lub też zbyt wielkie lub zbyt małe napięcie biegu jałowego, a to w celu określenia w-pływu tych warunków na elastyczność łuku.
Początkowo był przeprowadzony szereg doświadczeń dla określenia wpływu napięcia biegu jałowego na elastyczność łuku przy równem lub zbliżoncm napięciu zwarcia. Przyczem napięcie biegu jałowego 123 V było brane wprost z sieci zapomocą dławika o wielkiej oporności urojonej
przy małej oporności rzeczywistej. Pomimo dość znacznej przerwy powietrznej wobwodzic magnetycznym dławi-
dokonanych z dwiema elektrodami. W obu wypadkach były używane elektrody tego samego typu i średnicy, wytwórni krajowej, którą oznaczymy literą „KŚrednica metalowego drutu elektrody wynosiła 2 mm, a średnica wraz z otuliną — 3,25 mm.
Tablica „A \
Doświadczenie I. Napięcie biegu jałowego 123 V, prąd zwarcia 145 A, elektroda 2/3,25 mm. wytwórni ,,K' .
1 2| 3 4 .5 6 7 8 9 10
Napięcie łuku V 83 84 77 79 79 75 77; 72. 79 79
Prąd w łuku A 65 65 75 71 71! 80 81 76| 87 86
Odstęp d w mm 50 55 52 55 511 50 51, 53, 49! 49,
Tablica , B".
Elektroda 2/3,25 mm, wytwórni „K"; wartość średnia
z 12-stu prób.
Doświadczenie
Napięcie biegu jałowego V . .
Prąd zwarcia A.......
Napięcie w łuku V.....
Prąd w łuku przy przerwie A Odstęp „d“ w mm......
Jak widać z danych tablicy ,,A” „B", elastyczność łuku, wytwarzanego prądem zmiennym, zależy w silnym stopniu od napięcia biegu jałowego: przy 123 V napięcia biegu jałowego łuk daje się rozciągać średnio do 50,5 mm, a przy napięciu biegu jałowego 45 V łuk daje się wyciągać średnio do 14,8 mm.
Rys. 3 i 4 są wykonane na zasadzie danych tablicy „A ' i ,,B". Rys. 3 wskazuje, że przy równym prądzie zwarcia elastyczność łuku jest niemal wprost proporcjonalna do napięcia biegu jałowego.
Rys. 4 przedstawia charakterystyki prądowo-napięcio-we, wykonane pg. prądów i napięć, notowanych przy przerwaniu luku. Zauważymy tu, że charakterystyki te znacznie różnią się od charakterystyk, otrzymanych przy wiązaniu zmiennej opor ,
ności rzeczywistej za- ^O ' -------------Y__
ku następuje przy tern AO--------,
i......- | |
1 | |
201—
,0 -8;
50 60 70 8<
Prąd przy przerwaniu
Rys. 4.
Rys. 3.
Rys. 5.
ka przy zmniejszeniu się napięcia dławionego odporność urojona dławika wzrastała nieco, co wpływało na przyśpieszenie zmniejszania się prądu w łuku, a więc działało w ujemny sposób na elastyczność łuku.
W tablicy „A" podane są wyniki poszczególnych ba-^ań, w tablicy zaś „B“ średnie wartości z dwunastu prób,
większym prądzie, im wyższe napięcie jest w łuku, t. j. im dłuższy jest łuk.
Rys. 5 wskazuje zależność między długością łuku przy przerwaniu i prądem w łuku w czasie przerwy. Należy jednakże pamiętać, że wszystkie powyższe doświadczenia były wykonywane w warunkach nienormalnych dla elek-