5981675053

historycy często uważają za prekursorskie wobec kinematografu. Jednym z nich była tzw. „camera obscura" (w tłumaczeniu polskim - „zaciemniony pokój"), której używano do dokładnego odrysowywania konturów i proporcji przedmiotów.

Rozwój różnorakich urządzeń technicznych, nierzadko służących do zabawy, rozpoczyna się wraz z manieryzmem i epoką XVII wieku. Konstruowano optyczne zabawki, jak na przykład „latarnia magiczna" („latema magica"), zbudowana przez niemieckiego jezuitę i wynalazcę Athanasiusa Kirchera (1601-1680). Za pomocą tej zabawki (przypominającej w pomyśle współczesne slajdy) można było wyświetlać malowane na płytkach obrazki - często układające się w ciąg fabularny.

Jednak prawdziwą prekursorką kina stała się dopiero fotografia, której rozwój przypada na wiek XIX. Za jej twórcę uważa się Louisa Daguerre'a. W 1839 roku opatentował on tzw. dagerotyp.

W ciągu całego XIX wieku skonstruowano takich urządzeń wiele, na przykład w 1834 roku William Geogr Homer opatentował „zootrop", a w 1852 Julien Dubosq „bioscop". Wprawiając w ruch urządzenie, na przykład za pomocą korbki, widz wprawiał w ruch szereg pojedynczych obrazków lub (jak w przypadku bioscopu) fotografii, które, przesuwając się przed jego oczami, przedstawiały ruchomą scenkę.

Drugim istotnym faktem, jaki przyczynił się do wynalezienia kinematografu, było opatentowanie w 1877 roku przez Hannibala Goodwina taśmy celuloidowej.

Amerykański wynalazca Thomas Alva Edison już w 1893 roku opatentował urządzenie pod nazwą kinetoscop, zademonstrowane publicznie w roku 1894.

W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku Kazimierz Prószyński przedstawił urządzenie zwane pleografem.