publiczność, z uwzględnieniem grup nie mających wcześniejszego doświadczenia z muzeami i ich kolekcjami. Kunstindex Danmark jest skierowany także do specjalistów. Litewski LIMIS kategoryzuje swoich odbiorców w ten sposób:
1. Information for external users that is public and open-access;
2. Extensive Information for registered users (researchers, etc.), i.e. morę detailed meta-
data and digital images ofhigher quality;
3. Even morę extensive information for the museums and State institutions specialists.
(About the Portal, LIMIS <http://www.limis.lt/apie-portala>
Sposób budowy portali oraz dostępne na nim funkcje sugerują, że są skierowane do podobnych grup docelowych. Można założyć, że wszystkie portale starają się być interesujące dla jak najliczniejszego grona odbiorców.
W przypadku analizowanych portali nie wiadomo kim są faktyczni odbiorcy. Nie wiadomo jaki zakres danych zbierają instytucje zarządzające portalami. Z publikacji i prezentacji dotyczących różnych projektów wiadomo, że zbierane są przynajmniej dane statystyczne i mierzona jest liczba wejść oraz użytkowników. Zbieranie bardziej szczegółowych danych może wymagać w niektórych krajach poinformowania użytkowników o zbieraniu takich informacji. Nie wiadomo także jakie metody są stosowane do analizy danych dotyczących użytkowników. W przypadku cyfrowych projektów zbierane dane statystyczne pozwalają tylko na uzyskanie dosyć ogólnego obrazu odbiorców. Bardziej zaawansowane techniki wymagają większego nakładu pracy i konkretnych metod w celu analizy zebranych danych. Dodatkowo wiadomo, że największe, narodowe portale mają ogromną liczbę odwiedzin i użytkowników.
W tym kontekście istotne wydaje się, aby na poziomie planowania projektu uwzględnione zostały metody wykorzystywane do ciągłego monitorowania zachowania użytkowników i badania jakości ich doświadczenia. Projektowanie serwisu jest także projektowaniem doświadczenia. Serwis może być zaplanowany i skonstruowany jako ciągle rozwijany produkt, który jest aktywnie modyfikowany zgodnie z uzyskiwanymi danymi i wynikami badań.
Spora grupa analizowanych projektów jest dostępna w języku angielskim, a ilość analizowanych projektów relatywnie niska, więc brakuje podstaw do wyciągania wniosków dotyczących użycia różnych języków. Strony anglojęzyczne zazwyczaj nie oferują innych wersji językowych. Strony, których główny język jest mniej popularny oferują przede wszystkim anglojęzyczną wersję strony. Fiński projekt pozwala na dostęp w językach urzędowych kraju i języku angielskim. Oferowanie zmiany języka interfejsu niekoniecznie pociąga za sobą zmianę metadanych o obiekcie, które pozostają w języku oryginalnym.
Typowe jest, że interfejs krajowego portalu jest dostępny w języku urzędowym (lub językach urzędowych) danego kraju. Jako drugi wybór umożliwiony jest język angielski. Należałoby się zastanowić, czy byłoby istotne oferowanie interfejsu w innych także językach.